Wouter

A., 19 februari 2003
Wouter,

Met een licht gevoel van genoegen zie ik dat je positie begint te wankelen. Je fractiegenoten eten niet meer uit je hand en in de verte zie ik al een LPF-tafereeltje gloren met een losgeslagen Albayrak die voor de camera’s staat te vloeken en tieren en jou portretteert als lakei of knipmes, je mag het zelf kiezen. Zoals gewoonlijk werd ik vanochtend wakker met het gekeuvel van Radio 1 op de wekkerradio. Omdat ik nog wat drowsy was van een uit de hand gelopen etentje met Agnes Kant heb ik niet helemaal scherp gevolgd wat je allemaal uit de kast hebt moeten halen op jullie partijbijeenkomst om de plooien in je jasje glad te strijken. Je kunt strijken wat je wilt, maar als de mot eenmaal een warm nestje bij je gevonden heeft, dan vallen de gaten in rap tempo, mind my words. En als die mot zijn werk niet snel genoeg doet, dan gaat de boel wel aan flarden door de slijtplekken van je voortdurende gedraai. Hou de zak van Max maar al vast bij de hand.
Toch verbaast het me wel dat het je nu al zo veel moeite kost om de boel een beetje op orde te houden. Zo te zien werkt je befaamde netwerk niet meer naar behoren want je voelsprietjes tasten redelijk in het duister. Je mag dan wel snel reageren op de e-mailtjes die je krijgt maar het is misschien een tip om ook eens op de inhoud te letten.

Groet,

B.