Zakpijpen

Ieder mens heeft zo zijn eigen favoriete gerecht. Voor mij is dat een bord gekookte mosselen in heerlijke roomsaus, gegeten achter het raam van Visrestaurant de Hjerringslynder te Woudsend. Dit is zonder twijfel het beste visrestaurantje van Friesland. Ik lok mijn echtgenote er telkens heen met een list. ‘Zullen we een stukje wandelen’. Na een gretig ‘goed hoor’ lopen de brug over, het dorp in en komen daarna geen meter verder dan de voordeur van de Hjerringslynder. Eigenaar Sjouke weet het al, glimlacht en brengt zonder bestelinstructie de witte wijn en hét gevulde diepe bord. Het is mij, zelfs met de meest bloemrijke taal, niet mogelijk om te beschrijven hoe heerlijk die grote gekookte schelpdieren mij smaken. Het plezier van deze periodieke consumptie zou ik voor geen prijs willen missen.

En daar gaat nu juist deze column over. Ik ben namelijk heel erg geschrokken van de inhoud van een artikel in de krant, waarin onder de kop ‘de zakpijp rukt op’ (wie verzint deze kop?) wordt uiteengezet dat het eerdaags wel eens gedaan kan zijn met het eten van deze lekkernij. Ieder die mij op deze wijze het eind van de mosselcultuur voorspelt, vind ik een kwal. Maar nu dit nu door kwallenspecialist Andries Tulp geschiedt, dan moet ik daar toch wat meer aandacht aan besteden. Kwallenspecialist Andries heeft namelijk al geruime tijd gewaarschuwd voor de komst van die zakpijp en ten onrechte geen gehoor gekregen bij de verantwoordelijke instanties. Andries heeft tabak van die zakpijpen. Zakpijpen zetten zich vast aan al die Japanse boten die vanaf het land der Rijzende Zon hier hun auto’s, televisies en weet-ik-wat komen brengen. Zodra ze in de Waddenzee varen, laten die verdomde pijpen los en zinken naar de bodem waar al die lekkere mosselen liggen te wachten op hun transport naar mijn bord in Woudsend! Ik denk dat Andries net zoveel van mosselen houdt als ik, anders zou hij zich daar niet zo druk om maken.

Ik zit nu in zak en as (van die zakpijp) voor het raam van de Hjerringslynder naar mijn bord mosselen te staren. ‘Het kan wel eens het laatste bord zijn’. De zakpijpen helpen namelijk het hele ecosysteem naar de kloten. Dat is toch niet te pruimen? Eerdaags is er geen mossel meer in de Waddenzee is te vinden en zit ik in de Hjerringslynder achter een bord met roomsaus!

Gefrustreerd stap ik morgen in het vliegtuig voor een bezoek aan Schotland. Daar schijnen ze zakpijpen op te blazen en daar wil ik het nodige van weten.

Voor de liefhebber: www.hjerringslynder.nl voor overheerlijke mosselen.
😉 😉