Dirk van Baele droomt dat hij op zijn werkplek zit. Als hij wakker wordt zit hij er ook. Het kantoor is leeg, het is donker en alleen de noodverlichting zorgt voor sfeer. Iedereen heeft het pand verlaten en Dirk gewoon aan zijn lot overgelaten. Hij baalt als een stekker. Dat is toch geen manier van doen! De laatste tijd krijgt hij steeds meer het gevoel dat zijn collega’s hem links en rechts passeren. Bij de kick off van het nieuwe project komende week is hij zelfs niet uitgenodigd. Terwijl hij naar huis fietst over “the long and winding road” zoals hij de route eens heeft gedoopt, denkt hij na over de weg die hij zelf nog te gaan heeft. Net vijftig geworden en zoals het er uit ziet nog heel wat werkzame jaren voor de boeg. De pensioengerechtigde leeftijd wordt steeds verder opgeschroefd. Alsof je een ezel een wortel voorhoudt die hij dan net niet te pakken krijgt. Langer doorwerken voor minder. Vijftig. Toch de leeftijd waarop je geacht wordt het onderhand allemaal een beetje op de rit te hebben. Een vaste baan; dat wel. Een eigen huis; dat wel. Een leuk gezin; ook dat wel. Kinderen die studeren, werken, of zelfs het huis al uit zijn. Toch blijft er een gevoel van onbehagen. Hoe moet het nu verder? Hij heeft het gevoel dat zijn carrière vast zit en dat hij een beetje op hetzelfde nivo blijft doorsudderen. En dat pensioen, gaat hij dat nog wel halen?
Fictie
In de Enschedese bieb wordt de auteur van een roman, gesitueerd in mijn geboortedorp, geïnterviewd door zijn uitgever. Het verhaal gaat over een puberende jongen die opgroeit in een familie waarin zwijgen de onderlinge verhoudingen Lees meer…
10 reacties
KingArthur · 12 oktober 2013 op 07:21
Wanneer je werk doet dat je leuk vind en interesseert, hoef je ook niet uit te kijken naar je pensioen.
g.van stipdonk · 12 oktober 2013 op 13:43
Helemaal waar. Ga dat in het vervolg zeker meenemen.
Libelle · 12 oktober 2013 op 08:04
Op je vijftigste zit je carrière vast, maar als je een leuke baan hebt heet dat toch niet meteen doorsudderen? Ben benieuwd naar het vervolg.
g.van stipdonk · 12 oktober 2013 op 13:43
Wait and see.
Ferrara · 12 oktober 2013 op 11:16
Je moet natuurlijk wel zelf wat doen om het leuk te houden.
Slapen en wakker worden op je werk lijkt mij niet de juiste manier.
g.van stipdonk · 12 oktober 2013 op 13:44
Het is en blijft een droom.
Mien · 12 oktober 2013 op 11:20
Ben benieuwd wat Dirk buiten zijn werk doet? Maar dat komt vast in deel twee ter sprake. Verras ons en Dirk.
g.van stipdonk · 12 oktober 2013 op 13:45
Zit in de pen.
Sagita · 12 oktober 2013 op 11:58
Mooie weerslag van depressie in (levens) crisistijd! 50 jaar. Het besef van tijdelijkheid, van er minder toe doen begint door te dringen. En wat zal Meneer van Baele met de overige tijd (die hij hopelijk krijgt) gaan doen? Ik ben benieuwd!
groet Sa!
g.van stipdonk · 12 oktober 2013 op 13:45
Bedankt voor deze reactie.