Zal van Baele het gaan halen? (11)

Dirk van Baele fietst naar zijn werk. Fluitend, zoals altijd. Tot hij moet wachten voor een verkeerslicht. Er stopt er een auto naast hem. Een sportief wagentje, open dak. De chauffeur claxonneert. Dirk kijkt, het is de Groene Boomklever! Een oud collega van Dirk, die zijn bijnaam dankte aan een mislukte kleurspoeling, waardoor zijn kapsel een groene gloed had meegekregen. Daar hebben ze hem toentertijd dankbaar mee geplaagd, en sindsdien moest hij met zijn nieuwe bijnaam door het leven. Een gruwelijk irritant ventje, en volkomen terecht enkele jaren geleden buiten gebonjourd bij het bedrijf waar Dirk nog steeds werkt.

De Boomklever was zo iemand die altijd bij terugkomst van vakantie iets te declareren had bij de verzekering. Altijd was er iets stuk, kwijt, gejat. Ieder jaar weer, meende hij een gedeelte van zijn vakantie uitgaven terug te moeten vangen van de verzekering. En dat dan ook trots rondbazuinde. Ja, iedereen mocht weten, hoe hij de verzekering had getild.

De Boomklever was er zo een die voor een private verbouwing op zoek ging naar geschikte vaklui, en die dan met mooie praatjes voor zijn karretje spande. Timmerlui, elektriciens, loodgieters, tegelzetters, you name it. “Ik heb een leuk karweitje voor jou, en ik zou het fijn vinden als jij dat voor mij uitvoert. Ik heb gehoord dat jij een goede vakman bent.” Zodra de klus was geklaard, mankeerde er steevast iets aan het geleverde of de uitvoering. Kleur van de tegels niet goed, verlichting verkeerd aangelegd, niet volgens afspraak, et cetera. En dan begon het spelletje. Weigerde hij te betalen, tot de klusser ten einde raad maar iets of meer van de prijs af deed.

Maar een keer hadden ze hém te pakken. Hij kreeg verkering met een Indische schone. Een modelletje, waar hij mee kon pronken. Maar na enkele jaren piepte ze er tussen uit, terug naar haar ex. Een crimineel die drie jaar had gedaan in de bak. Die dame had zich mooi een tijdje bij de Groene geparkeerd, en zich door hem laten onderhouden. Toen haar eigenlijke kostwinner weer op vrije voeten kwam, was het vogeltje gevlogen. Terug naar haar bajesklant, en de Boomklever kon naar zijn lellebel fluiten. Boontje komt om zijn loontje. Je moet er maar opkomen.

Zodra het licht op groen springt, knikt van Baele kort naar de Groene, en fietst hij snel door. Fluitend.