Ziek paard

“Laat je mening horen!”, lees ik op een flinterdun stukje boom. Normaal gesproken geef ik altijd graag mijn vers uitgeperste mening, maar ik had zo’n voorgevoel dat ik nu beter kon zwijgen. Het ging namelijk om een soort formulier van de zweetclub waar ik altijd sport. Als je iets op- of aan heb te merken of als je een idee hebt waarvan je denkt: “JA! Dit levert hen nog een goudmijn op” ( alsof ze nog niet rijk genoeg zijn die kakganzen..), dan kun je dus van het desbetreffende formulier gebruik maken. Ik heb volgens mij al ooit zoiets helemaal vol gekliederd met allerlei waanzinnige ideeen, maar dat is inmiddels weer een jaar geleden, dus nu had ik weer de onverklaarbare behoefte om mijn zwarte gal in hun ogen te spuiten.

Maar toen hoorde ik weer dit nummer en wist ik dat ik mijn handen eraf moest hakken om te voorkomen dat ik de kakganzen een dreigbrief zou schrijven. Goed, zij weten ook niet dat het nummer toevallig het nummer was van mijn ex en mij en dat het nog niet zo gek lang uit is, maar dan nog mogen ze nummers niet zo vaak laten horen. Het nummer geeft me hetzelfde gevoel als een ziek paard welke afgeschoten wordt doordat hij nergens meer voor te gebruiken is behalve als broodbeleg.

Schiet mijn hoofd ook maar van mijn romp, want ik ben ook ziek in mijn hoofd. Gebruik mijn hersenen maar als broodbeleg en noem het nieuw ontworpen broodbeleg “vreemdgaan”. Op die manier kunnen mensen die vreemdgaan symbolisch hun verstand over hun brood uitsmeren, want die zijn ze duidelijk verloren ergens voor en tijdens de speekseloverdracht tussen hen en één of ander mormel welke niet hun partner is.

Zo zouden er meerdere straffen verzonnen moeten worden. Vanmiddag werd ik bijvoorbeeld bijna omver gereden door een kleine dwerg die zomaar de straat overstak zonder uit zijn, met stront gevulde, ogen te kijken. Zulke kinderen zouden ze in kokend hete erwtensoep moeten gooien en men zouden ze er pas uit mogen halen als ze alle erwten opgevreten hebben met hun tong die inmiddels al helemaal onder de brandwonden zit. Of dat pratende baarmoederslijmvlies welke ik vanmiddag opzocht in een uitzendbureau. De vlokkentest begreep me al niet meer na enkele zinnen.

Ik vroeg maar snel haar emailadres zodat ik mijn cv kon opsturen, want kennelijk liet haar hoofdinhoud ( welke inhoud? ) haar die dag in de steek. Ik betwijfel trouwens of het slechts vandaag was. Het zou wat realistischer klinken al zou ik zeggen dat ze elke dag met lucht gevuld is. Het is een schande dat ze opblaaspoppen achter een bureau aan het werk zetten. Een leuk vertier voor de mannelijke, seksueel gefrustreerde mongolen, maar een hoop irritatie voor de onschuldige vrouw die toevallig langs komt wippen.

Weer schiet me de folder te binnen: “Laat je mening horen”. Die laat ik pas weer horen als zij dat nummer niet meer laten horen.

[url=http://www.youtube.com/watch?v=K6TfAubtcys]http://www.youtube.com/watch?v=K6TfAubtcys[/url]

Tot Shit