Zinledig

1977. Een terrasje. Ik zat er met drie vrienden te ontspannen na een tentamen.
We praatten over de zin des levens, en waarom er niet wat meer onzin in zat. Na twee pilsjes bedachten we dat het leuk zou zijn een stichting op te richten: de Stichting Ter Bevordering Van Het Zinloze, kortweg de STBVHZ. We wilden activiteiten ondernemen die zinloos zouden zijn, zoals het verzamelen van nutteloze voorwerpen. Ik had er al een paar in huis, bijvoorbeeld een apparaatje waarmee je tubes tandpasta kon leegknijpen. In die tijd waren de tubes nog niet gemaakt van kunststof, maar van een soort metaalfolie. Je kon de tube met de onderkant in het apparaatje steken, en vervolgens aan een wieltje draaien. De tandpasta werd dan keurig richting uitgang geperst. Een nutteloos apparaat, want de tube vanaf de onderkant oprollen werkte ook uitstekend.
Ik was ook in het bezit van een verstekbak voor stokbrood. Je kon het stokbrood er inleggen en keurig sneetjes snijden onder een hoek van precies 45 graden. Volkomen belachelijk natuurlijk om zoiets te gebruiken, maar goed, ik had er een. Ik geloof dat ik hem gekregen had van een tante die tal van zulke zaken had.
We verzonnen ook andere activiteiten: discussiebijeenkomsten die tot niets mochten leiden, of doe-vakanties waarin water naar de zee gedragen moest worden. Na vijf pilsjes hadden we zelfs een briljant idee: zoeken naar een speld in een hooiberg. We wisten zeker dat het nog nooit daadwerkelijk was geprobeerd.
Toen we op het punt stonden het bestaan van de stichting notarieel vast te leggen, kregen we positieve reacties van familie en bekenden.
“Leuk jongens, die stichting. Het relativeert. Mensen zullen anders tegen dingen gaan aankijken.”
Die reacties vormden de doodsteek voor onze onderneming. We wilden er absoluut niets mee bereiken, maar kregen nu dus te horen dat het positief zou kunnen uitpakken!
Teleurgesteld kwamen we tot de conclusie dat zinloosheid niet bestaat. Alles wat je bedenkt of onderneemt heeft altijd zin.
Einde stichting.

Had deze column geschreven moeten worden? Nee dus, en ik vraag u dan ook vriendelijk om er niet op te reageren. Dat heeft namelijk geen enkele zin.