Zomerstoppen

Lance Armstrong is op weg naar zijn zoveelste tourzege. De Volkskrant kopt over files naar het zuiden die er niet bleken te zijn. Kampeerders wisselen het dragen van badkleding af met het graven van gootjes. De tv zendt herhalingen van herhalingen uit. En bij mij op kantoor is de arbeidsproductiviteit gedaald tot nagenoeg nul.
De zomer ligt op schema. Mijn vermogen tot het schrijven van een pakkende column is op dit moment van een bedenkelijk niveau. Daarom heb ik besloten om een poosje te zomerstoppen. Dit stukje zal dan ook nergens over gaan. Ik zal geen enkel onderwerp behandelen. Niet aanzetten tot nadenken. Geen discussie uitlokken. Geen glimlach opwekken. En zeker geen traan doen vloeien.
Wat mij betreft mag u rustig verder lezen, maar dat heeft geen enkele zin. Als u toch verder leest geeft u er eigenlijk blijk van dat u zomerstopt.
Zomerstoppen.
Niet alleen u en ik, maar iedereen zomerstopt. Remco Campert en Jan Mulder (tot 9 augustus). Helga van Leur (“de straalstroom staat in de verkeerde richting”). Mijn Groningse vriendin (ligt op Kreta haar kans op huidkanker te vergroten). Mijn lawaaimakende buren (waarom zijn die niet het hele jaar op vakantie?). Mijn kinderen (“doe jij zelf de afwas maar ouwe, wij hebben vakantie”). De Rabobanktourploeg (“we proberen wel, maar er wordt zo ontzettend hard gereden!”). De AIVD (komt ook nooit meer op gang, nu blijkt dat de brief van Al Qa’ida aan de VN niet blijkt te bestaan). Ruud Lubbers (“deze vakantie laat ik mijn handen thuis”).

Zomerstoppen.
Heel Nederland is even aan het zomerstoppen.
Het enige verstandige dat u kunt doen is deze column vergeten, even helemaal niets doen, en zorgen dat ze niet doorslaan.
Die zomerstoppen bedoel ik.