Op de Peedijk in Brabant, Pee betekend gewoon kerel, wortel, oude man, gekke oude man, heel gekke oude man, grote peen, hele grote peen en nog wat andere antieke beschrijvingen, dus wie weet wat ze hier in godsnaam bedoeld hebben, langs die Peedijk loopt dus gewoon een zebra in de wei.
Spichtig om zich heen kijkend, zoals alleen zebra’s dat kunnen. Beetje zielig, oren constant bewegend, naar voren, opzij, achteruit. Geen leeuw te bekennen, maar dat wist de zebra niet.
Telefoon niet bij, dus ook geen foto beschikbaar.
Geen gevaar..
De zebra blijkt een verkleed paard, jammer, maar dat kan. Het dier heeft een mooi genaaid, inclusief prachtig ingepakte oren, pak aan. Dat zouden ze meer moeten doen, die boeren. Het vee verkleden, prachtig. Hij lijkt geblinddoekt maar navraag leerde me dat, alleen voor de ogen, het een soort gaas is, tegen de vliegen. Hij kan er dus gewoon doorheen kijken. Mooi gezebraaide deken om zich heen. Mooi woord trouwens. Bestaat zeker niet.
Ben op weg naar mijn moeder, die dement is. Ze was altijd roomser dan de paus en dweepte met de priesters, de zwartrokken (met witte onderjurk) zoals wij ze noemden, uit het dorp. Ze was ooit verliefd op (zal geen namen noemen), volgens haar een heilige pater, die mij een paar jaar later misbruikte. Gewoon zwart wit. Op zijn kamer.
De Assumptionisten noemden ze zich, de Aannemers ? Jaja, dat kennen we. Neem maar van mij aan. Aber dass hat Sie natuerlich nicht gewusst, meine arme Mutti.
Deutsch ist meine zweite Muttersprache. Ik heb nog meegeholpen van 1980 tot ’89 als slecht betaald spion om de muur te beslechtten. Niet om opschepperig te doen, maar wat is dat lekker zeg, spion zijn. Heerlijk.
Lekker weer om te wandelen was de reden dat ik ging. Ze was een voormalig Kennedymars loopster. Ze was de oudste tot ze niet meer wist welke kant ze op moest.
En ja, na een paar meter liep ze weer prima…nog een blokje?
Ik sleurde ze naar de plaatselijke kerk, voelde haar terughoudendheid toen we de grote zwarte enge poort naderden. We moesten ons, in de ijskoude hal, door een zwerm groen-zwarte strontvllegen manouvreren. Die worden trouwens ieder jaar dikker, al opgevallen?
Ze keek om het hoekje de grote kerk in, donker, kil en zeer onaangenaam voor de gewone ongelovige mens.
Wat erg.., was het eerste wat ze zei. Heel haar leven had zich in de kerk afgespeeld, tussen de zwarte rokken. Zelfs in het koor. Ze was er altijd…waar is ons mam? In de kerk, klonk steevast het antwoord.
“ Hier ga ik niet naar binnen!” Ik protesteerde: “ Maar hier woont jouw God !” Met een wit vertrokken gezicht antwoordde ze kil:
Dat moet hij weten, maar ik ga! Ze was echt ontdaan over zulk een onmenselijkheid in die onmetelijke ruimte. Wie wilde daar nou wonen…!!
Nu moet ik eerlijkheidshalve toegeven…Het was een afschuwelijk gedrocht van binnen.
Ja, dan heb ik pret, dat snapt u wel.
Vlug telde ze de zwerm zwarte kauwtjes die om de torenspits vlogen, 14 zei ze, maar ik kan er een gemist hebben, ik telde vlug..ja, 15.
Verdorie, die dementie is geweldig. Ik was bijna jaloers.
Ik, met al mijn zwart-witte zorgen, wel, niet, ja of nee.
De zebra hielp me uit mijn zorgenkooi, soms is het wit, en soms zwart, maar eronder zit gewoon wat er hoort te zitten, klaar.
Mijn moeder snapt dat, overdonderend gelijk heeft ze in haar onwetendheid. Zo dement als een zebra. Alles is zwart wit.
Ik zei nog: Je bent meer vergeten dan ik weet…….ze lachtte. Mooi.
Dat met die zebra is echt waar trouwens, ga maar kijken.
In Bergeijk…….De Belgische grens is nergens aangegeven, behalve op hoofdwegen.
Dus hoedt u voor de zwart-witte zwaantjes, Motorpolitie van onze buren op HD’s…Helaas uitgestorven, maar soms zie je er nog een.
Ze zijn echt zwart-wit.
Was getekend:
Dr. Messerschmidt
Eindhoven, 4 Juli 2013
7 reacties
Nachtzuster · 11 juli 2013 op 20:28
Het spijt me. Na je eerste column, waarin ik het voor je opnam en nog een hoop had op goed vers bloed, moet ik hier constateren dat deze column niet best geschreven is. Een eerste zin die leest als een draak, veel (spel)fouten, meer spreektaal dan schrijftaal en dan nog eens een verhaal waar ik helemaal niets van begrijp. Het lijkt wel alsof je interessant wil doen, ten koste van je moeder. Dat je op geen enkele manier reageert op hetgeen jou aan reacties is gegeven is, vind ik ook niet erg getuigen van een gezamenlijke betrokkenheid. Maar goed, daar ben je niet de enige in.
Nachtzuster · 11 juli 2013 op 20:47
Een woordje ‘is’ teveel in mijn reactie. Dat is slordig.
Mien · 11 juli 2013 op 22:04
Het gaat erom wat je tussen de strepen door kunt zien.
Dat stemt uiteindelijk gelukkig.
De [Pee] dan wel even vervangen door de [Ka].
Krijg je vanzelf paardenkracht.
Of in dit geval zebravonken.
De [Oo]vervangen door de [Ie].
En ja.
Inspirerende column.
brilmans · 11 juli 2013 op 23:50
Beste Dr. Messerschmidt,
Onze eerste ontmoeting was geen succes; ik trok uw bliksem entre niet. Ik heb er nog lang over zitten denken wat mij er het meest aan stoorde. Uiteindelijk denk ik de gemakzucht waarmee u uw boodschap voorschotelde.
Deze column lijkt met meer zorg geschreven, hoewel ik u nog steeds niet overal helemaal kan volgen en er wat spelfoutjes (hoewel ik als volleerd dyslecticus daar beter niet over kan spreken) in zitten, de toon is prettig. We leren u zelfs een beetje kennen. Ik begrijp nu uw zeer.
Kortom: jammer van de eerste indruk, succes met het schrijven, tot ziens.
Libelle · 12 juli 2013 op 05:43
Die HD’s waren blauw volgens mij, dus mijn reactie maar niet te serieus nemen. In de gebiedende wijs moet er geen ’t’ achter hoed. De zin is dus; ‘Dus hoed u voor de blauwe zwaantjes’. Als er voldoende goeie poep aanwezig is worden de blauwe vliegen ook steeds groener. Deze column inspireert mij meer!
Yfs · 12 juli 2013 op 09:53
Je vergeet te vertellen dat de Zebra op een dag bij een manege aankwam en in gesprek raakte met een mooie zwarte dekhengst wiens hoofd boven de halve deur uitstak. Toen de zebra aan het ‘halve paard’ vroeg wat het was antwoordde de hengst : ‘wat ik ben? Doe die pyjama maar is uit dan zal ik je laten zien wat ik ben’
Een goeie column, met dien verstande dat het een paar mooie commentaren heeft opgeleverd die op zijn minst een ‘dank jullie wel’ verdienen?
Fem · 14 juli 2013 op 07:55
Ik heb serieus de moeite genomen om je eerdere columns te lezen, voordat ik hierop zou reageren. Ik hoopte je verhaal daardoor misschien beter te begrijpen, maar moet helaas toegeven dat ik er niet zo heel veel mee kan, behalve hopen dat je de adviezen hier ter harte neemt en nog even door blijft zoeken naar jezelf…