Zweten

Een willekeurige vrijdagavond in 1978. De vaste oppas is gearriveerd en het kroost vertoeft in dromenland. Pa en moe gaan op stap. Geen “zit m’n dasje goed, zit m’n jasje goed?”, want kleding is vanavond geen issue. Ze vertrekken naar Duinzigt in Den Haag, waar ze al jarenlang vaste klant zijn. Na het uitkleden en douchen, parkeren ze hun onderdanen eerst in een warm voetenbad om de inwendige thermostaat te activeren en jetzt geht’s los. Voor de eerste beurt kiezen ze de cabine van 85 graden. Ze draaien de zandloper om, vlijen zich op de badlakens en wachten op de dingen die komen. Bij hem breekt het meteen los en bij haar gaan de sluizen open dankzij een enthousiaste dame die een volle lepel eucalyptuswater boven de kachel heeft omgekeerd. Allemachtig, wat een hitte. Wanneer het persoonlijke kookpunt is bereikt, vluchten ze naar buiten om vervolgens via het schrompelbad van 4 graden en de koude stortdouche in het zwembad te springen. Wat een verrukking!
Ze relaxen met wat leesvoer op de ligbanken en na een minuut of 20 zijn ze klaar voor de tweede ronde. Dit keer in de heetste cabine van bijna 100 graden. Na de hele cyclus zakken ze af naar de bar voor een glas vers geperst grapefruitsap en een gezellig babbeltje met de andere gasten. Nog een laatste ronde? Welja, waarom niet? Ze kiezen voor de stoomcabine van 45 graden en eindigen met een dolle spartelpartij in het zwembad. Dit is het ultieme genieten. Veel leuker dan een bezoekje aan de bioscoop of disco.
Brandschoon, klaarwakker en tintelend van kruin tot voeten komen ze thuis. Zachtjes wordt de oppas gewekt, die zichzelf heerlijk op de bank heeft opgekruld. Er wordt afgerekend en rond 1 uur stapt hij op zijn fiets. “Dag Ruud, tot de volgende week.”