Absurd

Een weekend ‘Bieren op Terschelling’ en niet verdrinken. Het is met de helikopter maar een korte wip vanaf de wal. We zijn aan het eind van de middag compleet en takelen door totdat de blaffende bek van een stofzuiger ons de bar uit blaast. Het noorderlicht schijnt alweer als ik mijn hotelkamer penetreer. Daar heeft een orgie met nasi plaatsgevonden. Het is, ondanks de rijst, niet de bruidssuite, hoewel het er zweterig en zwoel aanvoelt en naar pijpenla ruikt. Ik ontvlucht het peeshok met een bovenmodale bezettingsgraad en vind het aangemeerde skûtsje van een vriendin. Op de valreep heeft zij stiekem een tweede vriend door de ankers laten gaan. De Brandaris knippert hun roesritme en maant mij in de met het land parende branding. Het is vloed en ik spring bij een neerwaartse beweging van de bovenligger aan boord en vat de slaap der zeebonkers. De andere dag, sta ik amuses te hijsen in afwachting van de sappige roomboteren Noordzeetong, als er doffe schoten klinken op een gedempte stoffige Waddenzeetong. De kunstgetuigen van Oerol zijn weg, maar een kroongetuige is gebleven. Erin eigenlijk: in zijn raap. Drie kogels van opzij, door de open deur. De heli brengt gesponsorde horrorschermen. Een digestief van enkele Armagnacs en een Balmoral laten de kille gebeurtenissen uitgroeien tot oververhitte pretraumatische proporties. Langzaam ebt het troebele water weg. Dan kan mijn zintuiglijke sextant de plek van mijn lichtekooi peilen. Ik spring over de reling en flikker twee meter naar beneden. Absurd? Nee, echt gebeurd!

27 augustus 2016  #BinnenDoorDenken