Columniste Angela de Jong ergert zich aan de benepen angst om in de media een onvertogen woord te zeggen: je zou eens iemand schofferen! Ik ben het met haar eens, niet omdat ik bang ben dat dit potige wijf mij anders in elkaar komt slaan, daar is ze te slim voor, noch omdat ze voor het AD schrijft, de krant die nog geen haring objectief de maat kan nemen. We zijn inderdaad het machtigste wapen van onze identiteit aan het verkwanselen: zelfspot, daarmee de wijsheid van relativering en de eigenwaarde tolerantie. De basisfilosofie van relativeren is dat niets op zichzelf staat, dat “voor” altijd iets van “tegen” in zich bergt. Deze kunst van toenadering en overbrugging is zo oud als de mensheid. Socrates wist één ding en dat is dat hij niets wist. De Chinezen noemen het yin yang en het door de Rooms-Masculiene kerk verboden apocriefe evangelie van Thomas spreekt van de man in de vrouw. Plus- en minpolen genereren latente spanning en als die niet mag stromen, ontploft de boel. Tussen zwart en wit zit een regenboog aan humor. Leer de kinderen cultuur en geschiedenis maar vooral ook zwart op wit poeder eten. Dat wordt, na lachgas, de drug die ze werkelijk laat gieren van plezier. De eerste hap is een daalder waard: de vertrokken grimas op het gezicht veroorzaakt door de onverwacht heftige confrontatie met salmiak is onvergetelijk. Extra poedersuiker maakt de sensatie dragelijk. Ik stuur #autoridiculisering alvast naar Van Dale als woord van het jaar 2018.
1 januari 2018 #BinnenDoorDenker
2 reacties
Nummer 22 · 31 december 2017 op 11:01
Robert,
Als recht hebben de uiteinden het midden raakt dan komen meningen met argumenten in balans.
Ik reageer terwijl de rustgevende klanken van klarinet, saxofoon en cello mijn denken rust geeft, maar dit terzijde. (10.58 uur, 31.12.2017).
De genoemde columniste geeft mij een oprispend gevoel om direct mijn vinger in mijn keel te steken en het braken even te stimuleren alsof ik toch de verkeerde haring en nu oliebol heb gegeten, maar ook dit terzijde.
Enfin, maak 2018 een angst achtervolgend vrij jaar!
Karen.2.0 · 31 december 2017 op 11:17
Gelukkig heeft niemand de wijsheid in pacht, des te fijner voor de schrijver (m/v) die diezelfde wijsheid ontbeert. Hopelijk blijven we met z’n allen stukjes schrijven die doen gieren van de lach om neergepende zelfspot of met gekromde tenen en tandenknarsend worden weggeklikt omdat de mening van de maker niet in het straatje van de lezer past; het is mij om het even 😉
Geef je het even door als we kunnen stemmen? #autoridiculisering, ik ben voor!