Met Pinksteren wordt het meest mystieke momentum in de christelijke traditie gevierd: de uitstorting van de Heilige Geest. Hoewel: geboren worden uit een onbevlekt ontvangen moeder, lopen over wijn, lazarus en toch opstaan – zelfs uit de dood -, ten hemel opvliegen. Geen kattendrek! Wat is de rol van die gebeurtenissen bij de eerste grote christelijke opleving? Waarom vertellen we elkaar eigenlijk verhalen? Ik ken geen sprookje, fabel, sage, legende of hagiografie zonder onderliggende boodschap over gedrag, goed en kwaad, moraal. Verhalen vol betoverende figuren, dieren met menselijke trekken, mysterieuze wezens, heldhaftige strijders of standvastig vrome heiligen beklijven nu eenmaal beter dan het feuilleton van alledag. Ze doorstaan de eeuwen, binden generaties aan elkaar. Verhalen verrijken de geest met een onbereikbare dimensie: de fantasie waarin alles mogelijk is. Het wordt nog krachtiger als er plekken zijn waar het verhaal de werkelijkheid raakt: sinistere ruïnes, raadselachtige steenformaties, geheimzinnige grafheuvels. Mijn recente bezoek aan het voormalig concentratiekamp Neuengamme blijft door mijn hoofd spoken. De biografie van rasoverlever Wim Aloserij speelt zich daar deels af, net als de laatste periode in het leven van verzetsheld Dominicus Ettema, kostganger in mijn moeders ouderlijk huis. Ze waren er tegelijkertijd. Wims verhaal brengt het wrede lot van Dominicus heel dichtbij. ‘Hij keek mij nog een keer aan, toen hij geboeid in de vrachtwagen zat en weggevoerd werd. Dat vergeet je nooit.’ Ma’s glanzende ogen spreken boekdelen. Ik weet het zeker: ieder verhaal is waar, elke waarheid slechts geloof. Pinksteren staat voor inspiratie, het feest van verhalen.

19 mei 2018  #BinnenDoorDenker

Categorieën: Algemeen

Robert

Robert Beernink auteur van verhalen, #binnendoordenkers en lichtgedichten. Zijn motto: elk verhaal is waar, elke waarheid slechts geloof.

3 reacties

Nummer 22 · 18 mei 2018 op 17:21

Robert, een column om ons allen te laten de verhalen te blijven vertellen aan elkaar, door te geven aan volgende generaties. Ik hoorde mijn vader opeens weer zijn verhaal uit het jappenkamp vertellen elk jaar weer als de familie bij elkaar kwam.

Arta · 19 mei 2018 op 09:04

Wat een supermooie column!
Perfecte balans tussen ratio en emotie!

Mien · 19 mei 2018 op 16:57

Inderdaad. Verhalen moeten verhaald blijven. Zo niet, opnieuw gehaald worden. Het verhaal. Begeisterung was een mooiere titel geweest. In de Duitse vertaling zit namelijk meer dubbelheid.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder