Doop

Volgens WADA, het Wereld Anti Doping Agentschap, kunnen zowel, door haar zelf aangewezen, “middelen” als “methoden” onder het vergrijp “doping” worden gerubriceerd. De grens tussen wat precies wel en niet mag is schimmig; ik houd het erop dat doping in de kern elke vorm van “onnatuurlijke prestatiebevordering” is. De lichamelijke en mechanische varianten zijn inmiddels bekende en ingeburgerde subrubrieken. Het is alleen nog maar wachten op een verbod op uienconsumptie ter stimulering van de voortstuwingskracht van sprinters, welwillend stemmende feromonen bij jurysporten en het in de ban doen van de roterende pomerans voor een keuteleffect bij tien over rood. Veel moeilijker te detecteren is mentale doping: de ultieme zelfgetrainde wil het lichaam laten regeren. Wat begint met lichte hersengymnastiek groeit naar totale obsessie en kan uiteindelijk in waanzin eindigen, als de gewenste prestatie de stip op de horizon is die nooit dichterbij komt. De perfectie van de parades van Pyongyang zijn een uitwas van massale mentale doping. Maar wat te denken van stierenvechters, bergbeklimmers en wedstrijdvissers? Wie durft het risico van gespietst worden, in een lawine verongelukken of sterven van verveling van nature aan? Het had wel wat aandoenlijks deze week: de schreiende jonge Belgische wielrennende kuise die bij hoog en bij laag haar onschuld en onwetendheid bleef volhouden over de onreine zaken die hadden plaatsgevonden beneden haar zeemleren kruis. Een hopeloos verloren ziel die desondanks in de hemel komt. Ze is het prototype bruidje van Jezus dat nooit is afgekickt van de levenscircuit bepalende onderdompeling in de doopvont.

6 februari 2016  #BinnenDoorDenken