Het was de allerlaatste dag van de zomervakantie
Het was de eerste dag van een nieuwe liefde.
Hij liep haar tegemoet en vroeg haar ten dans
Zij zegt ‘Ik kan niet dansen’
Hij stelde voor om haar te leren dansen
Zij stemde in en vroeg ‘wanneer’?
Hij zei: ‘Hoe kan ik je bereiken meisje’
Ik zou je heel graag snel weer willen zien.
Ze spreken af op vrijdagavond, hij haalt haar op.
Hij neemt haar mee naar een restaurant en ze eten eerst wat
Zijn hart bonsde en zijn handen trilden.
Zij vind hem vooral heel lief.
Hij stond met haar op de dansvloer
en ze danste de Cha Cha Cha
Hij bracht haar thuis en kuste haar
Hij was de hele week in de zevende hemel.
Zij kon er niet tegen om hem lang te moeten missen
Ze lieten elkaar niet met rust en zagen elkaar elke dag.
Hij moeder riep haar dagelijks ‘het is al laat liefje’
Het is tijd dat hij naar huis gaat.
En boven gaf vader een kus aan moeder
En moeder gaf hem een knuffel
Vader zei ‘hier zijn twee jonge geliefden’
Laten we ze alle geluk wensen.
Het was de laatste zomerdag, een jaar later
Ze liepen naar huis, hand in hand
Ze moest haar vader en haar moeder iets vertellen.
Ze liet haar trouwring zien.
Moeder huilde van geluk en schonk de wijn
vader zei ‘God zegene jullie’
Hier is een jong bruidspaar
Laten we ze alle geluk wensen.
14 reacties
NicoleS · 30 januari 2017 op 13:30
Zo hoort echte liefde te zijn!?
Mien · 30 januari 2017 op 13:43
Mmm … mag het dichten weer op Column X?
Goede zaak. Mooi gedicht.
@Redactie: Wel even de huisregels aanpassen dan. 😉
Mien · 30 januari 2017 op 18:05
N.a.v. onderstaande reacties:
Vooruit dan proza in coupletten, dat kan natuurlijk ook. Ik noem het proëzie. Mijn reactie richting redactie kan als overbodig beschouwd worden.
I-Pat · 2 februari 2017 op 13:08
Dank u wel.
Menno · 30 januari 2017 op 16:01
…en ze leefden nog lang en gelukkig.
Mooi stukje proza.
Klein dingetje: ‘ze danste de cha cha cha’ moet dat niet meervoud zijn dus ‘ze dansten’? Of danste zij alleen?
I-Pat · 2 februari 2017 op 13:07
Je hebt gelijk, mijn excuses hiervoor, het is dansten natuurlijk
Nummer 22 · 30 januari 2017 op 17:05
Heerlijk zo’n proza/column. Heerlijk en zo heerlijk dat je er vanzelf de rumba, tango ook zou gaan uitvoeren met jouw geliefde of met een denkbeeldige. Geen CD,maar dan gewoon op de grammofoon, een krassende singletje of LP. De ramen open en de muziek gaat de wereld in.
En… het verlangen naar James Last (niet mijn voorkeur) komt voor velen weer aan de oppervlakte.
Liefde, echte liefde!, of toch een sprookje?
I-Pat · 2 februari 2017 op 13:09
Zo af en toe mag er best weleens proza geplaatst worden. Ik had er zin in en vind de reacties ook heel fijn, dank u!
Karen.2.0 · 30 januari 2017 op 20:30
Wat mooi!
Esther Suzanna · 30 januari 2017 op 22:17
Prachtig, maar hoe loopt het af?
I-Pat · 2 februari 2017 op 13:09
Daar kun je je eigen invulling aan geven.
Bruun · 1 februari 2017 op 09:05
Heel mooi.
pally · 1 februari 2017 op 15:04
Best leuk, zo’n aandoenlijk prozagedicht. Ik zou wel één tijd aanhouden. Dus tegenwoordige tijd of verleden tijd, niet door elkaar.
I-Pat · 2 februari 2017 op 13:09
Dank voor de tip. Ik zal erop letten