Lief klein onbeschreven blad.
Je bent pas 2 jaar, maar toch wil ik je al zoveel zeggen.
Ik wil je vertellen hoe het allemaal moet, maar het probleem is dat ik het zelf niet zo goed weet.
Ik heb voor jou al zoveel vragen. Wat zou je later willen worden? En weet jij dat je alles kunt? Maar ik ben een man, ik weet er voor meisjes zelf nog niet zoveel van, mijn kleine prinsesje in de dop.
Word maar nooit zoals ik en lijk maar lekker op je moeder.
Je hebt al haar ogen en haar blik. Haar grillen en haar lach.
Je bent dan al verder dan ik ooit zal zijn.
Ik wil je zo graag leren wat ik van het leven vind.
Waar en hoe je de mooiste dingen ziet, maar ook dat weet ik eigenlijk gewoon niet.
Mijn lieve kleine meisje. Ik kan er met mijn hoofd en mijn hart nog niet bij, maar ik blijf altijd bij je, al zal ik ooit een keer gaan. Ik heb zelf alleen nog geen idee wanneer dit zal zijn.
Ik kan je niet beloven dat ik helpen kan met wat het ook zal zijn.
Luister vooral naar jezelf, dan komt het altijd goed.
Ga lekker op je moeder lijken en vind er zelf ook wat van.
Ondertussen leer jij mij hoe het allemaal moet.
Hoe je je zin kunt krijgen als het niet gaat zoals jij wilt.
Je leert me wat jij van het leven vind. Je kent nog geen gevaar, had ik dat ook nog maar.
Elke dag laat je me zien waar ik de mooiste dingen zie.
Je helpt me met wat het ook zal zijn. En ik….. Ik vind het alleen maar fijn.
Ik kan je wel beloven dat ik je ga leren hoe je lachen kan.
Want daar weet ik wel het fijne van.
0 reacties