Mijn Moeder

Als mijn oudste zus met haar man en zoon bij mijn moeder op bezoek komen, komt ze altijd met koffie, thee en iets lekkers.
Als ik kom met mijn vrouw en kind, blijft het meestal bij koffie.
Het lekkers blijft achterwege. Alsof mijn moeder zich een beetje voor me verstopt.

Het komt voornamelijk omdat mijn moeder erg veel ontzag heeft voor mij, zoals eigenlijk bijna heel Nederland dat voor mij heeft. Of het nu collega’s zijn, voetballers uit mijn team, de politie of zelfs kranten als het AD en de Telegraaf. Ik ben namelijk de belichaming van de perfecte zoon.

Ik was 12 toen ik haar een gele Tweety toiletborstelhouder gaf met moederdag.
Vanaf dat moment is haar diepe ontzag voor mij begonnen. Mijn moeder heeft erg veel aan mij te danken.
Als ze een verkeerde beslissing nam brandde ik haar tot de grond toe af, maar als ze iets goed doet, maak ik haar intens gelukkig.
Toen ik ging trouwen met de liefde van mijn leven en mijn moeder na 3 kleinzoons haar eerste kleindochter schonk, kon ik helemaal niet meer stuk. Ze is me daarna altijd blijven volgen, wat ik ook doe en waar ik ook ga.

Als ik wel een keer een foutje maak is mijn moeder ook niet de beroerdste om wat zout in de wonden te strooien, maar tegelijk met een passende oplossing te komen. Want zo is mijn oude moedertje: hard, maar wel heel eerlijk, eigenlijk net zoals ik zelf ben.

Ineens ging het mis: Het ontzag voor mij werd verplaatst naar mijn jongste zusje.
Ik was dat niet gewend, ik viel ineens van mijn voetstuk, iets wat me nog nooit eerder was overkomen.

Eigenlijk moet ik dit misschien niet doen, zo’n verhaal schrijven.
Maar als mijn moeder er positief opstaat zoals in dit verhaal, durf ik het wel aan. Ik kan een lul zijn, ik weet het, maar het maakt me niets uit.
Vanaf het moment dat ik van mijn voetstuk ben gevallen bij mijn moeder krijg ik schop na schop, van iedereen om mij heen.
Als je zoveel kunt als ik kan -grappen maken, imiteren, zingen en de mensen om mij heen bespelen als het moet-  en je valt dan van je voetstuk is dat natuurlijk doodzonde.

Ik moet maar weer eens gaan vechten. Mijn jongste zusje die mijn plaats heeft ingenomen weer eens keihard van haar troon stoten.
Misschien moet ik mijn moeder weer eens iets geven.
Een gele Tweety toiletborstel houder misschien.

Ik kan namelijk nog steeds de aller, aller beste zoon zijn.