Wanneer je een mooi gevormde damesbips teder op ons gezapige stadje zou neerlaten, dan zou de eigenaresse ervan het allereerst een prikje voelen van de schoorsteen van onze vuilverbranding.
Direct daarna van de lelijke oude televisietoren en haar spijkerbedje zou verder bestaan uit nog wat overcomplete kerktorentjes. Een verwaande eikel, de oude watertoren, zou ook nog smachten naar contact en het ongebruikte voetbalstadion zou zich bij voorbaat kansloos weten om zijn liefdesbeet te doen. De aanhef is slechts bedoeld om uw aandacht te vragen voor een technisch fenomeen, een hoogstandje met recht, dat zijn weerga niet kent.
De mooie lange, glanzende naald, die zich benepen moet behelpen met de naam schoorsteen, staat op een enorm gebouw waarin dagelijks duizenden tonnen afval worden verbrand.
De verbrandingswarmte genereert stoom en de stoom genereert elektriciteit en restwarmte. Everybody happy. Hier worden weer nieuwe ridders -in de orde van- geboren.
Vanuit mijn strategische positie zie ik de vrachtwagens gaan en komen. Honderden per dag, de gewone vuilniswagens zijn gewoon in de minderheid, het zijn de grote combinaties die de echte bulk aanvoeren. Kippers, gesloten wagens, containers, Nederlandse opschriften, buitenlandse opschriften. Plaats ik een onjuiste opmerking als ik beweer dat het “big-business” is?
Dat er heel wat omgaat in het jargon? En dat je gemakkelijk de fout in kunt gaan, in de wereld van het afval?
Was ik maar niet zo achterdochtig hier, zoals gezegd vanuit mijn strategische positie. Zoals de waard is vertrouwt hij zijn gasten en ik heb, noodgedwongen, wat afgeknoeid in mijn werkzame leven;
Afvalwater verdund om het waterschap te misleiden. Laboratorium materiaal versneden in huisafval. Geheime kleppen in de fabriek ‘voor het geval dat’.
En dan nog de calamiteiten, dingen die je niet in de hand hebt. Weer dode vissen bij de fabriek. En ik behoorde niet eens tot de grote jongens!
Ik vraag me af hoe ze dat doen bij die vuilverbranding. Er mag 0,1ngTEQ/m3 dioxine in de restgassen zitten, die met een snelheid van 100km/u door de lange slanke naald de lucht in worden gespoten.
Van mij verder geen technisch verhaal over formules, bijmengen, dimensies of verdachtmakingen van welke aard dan ook. De formule is slechts bedoeld om te zeggen dat er een strenge norm is.
Maar wat als het fout gaat? Wat te doen tijdens storingen, immers stoppen kan niet. Wat gebeurt er met de metingen op zo’n moment? Zoals ik, razend snel omschakelen naar een voorraadje bewaard monstermateriaal? Mijn baas wist altijd van niets, dat was afspraak. Maar hier gaat het om concentraties dioxines en PCB’s, zeer zware gifsoorten.
De lange slanke naald glinstert in de zon. Het is alsof er niets uitkomt. Greenpeace kan er ook niets mee, hij is niet te beklimmen of te bekladden. Hopelijk is er ook geen aanleiding toe en wordt het geheel beter bestuurd dan ik het ooit deed in mijn situatie.
Vanuit mijn waarnemingspost constateer ik dat er niets mis is met de logistiek, chauffeurs die elkaar kennen claxonneren elkaar toe. Het is vrijdag en de weekend voorraad dient natuurlijk op peil te worden gebracht. Mijn aandacht dwaalt af, ik voel me machteloos. Voorzichtig til ik mijn prachtige fakir van onze stad af en masseer liefdevol een rode plek …
‘Nu wil ik Weert eens proberen’, fluistert ze zacht.
9 reacties
Meralixe · 21 november 2011 op 18:29
“DE wereld is om zeep….” zong Urbanus Van Anus reeds in het jaar 1974.
De aanhef is leuk gevonden maar wat ver gezocht. Het staat ook in schril contrast met de hoofdbrok van het artikel.
Ik kan me nu te weinig op uw probleem van vervuiling concentreren daar er hier in België op regeringsvlak een vertoning bezig is zonder weerga. :toeter:
Ze zijn hier met de toekomst aan het spelen van “Jan met de pet,”van mij dus.
sylvia1 · 22 november 2011 op 06:54
Goed onderwerp, maar ik had de vorm strakker gehouden. Soms vind ik een woordkeuze een beetje vreemd. Damesbillen zou ik in deze context mooier hebben gevonden dan damesbips (toch andere associaties bij). En een verwaande eikel van een toren? Verwaand is mooi, maar waarom ‘eikel’ gekozen? Een liefdesbeet ‘doen’ klinkt ook raar. Het leidt allemaal af van wat je wilt zeggen.
Libelle · 22 november 2011 op 08:15
Dit verhaal heb ik naar de voltallige raad van ons provinciestadje gestuurd. Om door te dringen tot de edelachtbaren heb ik de truc van de fakir verzonnen.
Die toren heeft een eikelvorm, vandaar.
Ik had niet in column X moeten publiceren.
De respons hier is goed.
Libelle · 22 november 2011 op 08:24
Ja, wat er bij u gaande is, daarvan kunnen wij ons nauwelijks een voorstelling maken. Hopelijk gebeurt er een wonder en ontdekt men schaliegas bij Blankenberge.
Ferrara · 22 november 2011 op 12:27
Wat een bijzondere manier om door te dringen tot de raad. Dit helpt misschien wel meer dan een droge protestbrief.
Boukje · 22 november 2011 op 14:05
Nu snap ik hem ook!
Hopelijk heeft jouw gemeenteraad gevoel voor humor. :hammer:
Mien · 24 november 2011 op 02:14
Ik stond erbij en ik keek er naar.
Ik stond erbij en ik keek er naar.
En ik zeg het geen twee keer.
Vrij vertaald naar Kama.
Libelle · 24 november 2011 op 08:36
Onze milieuambtenaar gaat erop af, zo luidde een respons van de gemeenteraad.
De spin-off van Column X kent zijn weerga niet.
groet,
Libelle
Boukje · 24 november 2011 op 16:47
:hammer: :hammer: :hammer: :hammer: :hammer: :hammer: