180

Bastiaan B. Springfield mijmert door het leven. 

180 

Dat mijn geest meer opgeruimd is dan het roze fietskrat van mijn vrouw komt omdat ik iedere avond een ZEN-sessie hou waarbij ik alle onnodige troep aan de kant gooi. Het korte termijngeheugen is het putje geworden van onze overprikkelde maatschappij. Iedere dag opschonen is het middel waardoor ik frustratievrij door het leven mijmer. Sterker; daardoor heb ik überhaupt alle tijd om te mijmeren. En ik kan jullie zeggen; voelt goed. Voelt beter. 

Soms kom je dingen tegen die zo pijnlijk aanvoelen dat een enkele sessie op een kussentje gevuld met boekweitkaf niet voldoende is. Welke lotushouding ik ook probeerde de afgelopen week, niets hielp. Ik kreeg de gedachte, het beeld en de frustratie maar niet uit mijn putje. Filter vervangen, carnaval en een kruidensigaretje … niets hielp. 

Ik heb de laatste week zo vaak zitten Zennen dat ik doorzakplekken constateerde op mijn doorgaans strakke achterwerk. Zelfs mijn vrouw voelde met mij mee en ging naast mij zitten om haar geestelijke fietskratje eindelijk eens op te ruimen. Ook dat mocht niet baten. 

Ik ben in redelijke paniek, kan niet meer echt mijmeren en voel dat ik moet ingrijpen. Uit zelfbehoud, maar ook voor gelijkgestemden. Vandaar dat ik me nu voor het eerst richt tot de persoon zelf. Ook al druist dit in tegen alle regels van het mijmeren. Ik doe het toch. 

Meneer van Barneveld. U bent onze held. U heeft eigenhandig de edele dartkunst op de kaart gezet. U representeerde zo mooi de kwetsbare mens in de sport. Wij konden onszelf in u zien en vlogen mee op iedere pijl. Recht, krom of met een boogje. Geest en lichaam hadden vaak ruzie. Net als in ons echte leven. Er waren veel ups en soms korte downs. Maar deze down duurt nu te lang en lijkt geen up meer te worden. En dat doet pijn. Stop alstublieft en laat ons nagenieten van al het moois wat u gebracht heeft. 

One – hundred – and – eighty

B.B. Springfield