Bastiaan B. Springfield mijmert door het leven. 

Bullseye 

De voormalige postbode raakt al een tijdje geen pepernoot met zijn dartpijlen. Dat voel je al aankomen als hij met een hooggehakt dartmeisje met gezonde ambities het podium betreedt onder begeleiding van onze eerste-maandag-van-de-maand-sirene en de eye of the tiger. Zijn loop, schouders en gezicht geven aan dat het niets gaat worden. En toch, dat moet gezegd worden, klimt hij iedere keer weer het podium op. Waarschijnlijk vanwege die heerlijke begeleiding en de klimsessie die erop volgt. 

Ik zal nooit zeggen zie je wel als het niet strikt noodzakelijk is om dat te doen. Dat soort thuiskomertjes zijn volstrekt kansloos. Maar nu weten we ook waarom hij geen pijl in de triple twintig gleuf meer gooit. Hij heeft zijn pijltjes namelijk op de triple acht gericht staan. Want dat is de geschatte leeftijd van het dartmeisje waarmee hij vol vertrouwen stond te zoenen in een redelijk gevulde receptie van een Brits hotel. 

‘Zie je wel,’ mompel ik vanaf mijn Zen kussentje al wetende dat dit een sessie van uitdragen en afstorten wordt. Barney gaat vreemd. Dat heet zo want hij is nog steeds getrouwd. En daarom raakt hij dus geen pijl meer. Opgelucht sta ik op, klap in mijn handen en buig naar mijn kussentje voor de bewezen diensten. Het leven is zo simpel. En onze daden ook.     

B.B. Springfield