Perversiteit is per definitie bizar en immoreel. Iets voor verdorven geesten. Het realiseren van een perverse fantasie vergt een grote dosis vastberadenheid en een sterke maag. En de bereidheid om levenslange eenzame opsluiting, TBS en dwangverpleging te riskeren. Je moet er wat voor over hebben. Maar wie het slim aanpakt kan zijn straf ontlopen. Het echte probleem is fundamenteler. Laten we eerst eens kijken hoe het realiseren van een pervers beginnersfantasietje, ternauwernood strafbaar, in zijn werk gaat. Een kunstenaar doopte eens visjes in de verf en liet ze net zo lang op doeken spartelen tot het linnen goed gedekt en de diertjes gestikt waren. Kleine jongetjeswreedheid van het kaliber: uittrekken van de poten van levende kikkers. De volgende op zich fraaie perverse fantasie schijnt in China in kringen van te snel rijk geworden patjepeeërs wel eens in de praktijk gebracht te worden. Ter bereiding van wat geldt als culinair hoogstandje doorklieft de maître de cuisine met een zwaard het schedeldak van een in een klem vastgezette levende aap. Vervolgens storten de gasten zich op de stervende hersenen die ze uit de apenkop lepelen en opeten. Doet dit tafereel recht aan de schoonheid van die fantasie? Een schreeuwend doodsbang beest en vervolgens zwetende mensen met bloeddoorlopen ogen die kwijlend om de grijze drab uit zijn schedel vechten. Het lijkt wel of juist de mooiste zieke fantasieën verzanden in een banaal geploeter als ze in de praktijk gebracht worden.
Voegt de daadwerkelijke uitvoering eigenlijk wel iets toe aan een bizar immoreel plan? Wat voegen vuile handen toe aan een dirty mind? Getuigt het niet van een gebrek aan fantasie om niet te begrijpen dat een goede fantasie al realiteit is? Tussen de oren. Daar waar het echte grenzenverleggen plaatsvindt. Ver voorbij vissen, kikkers en apen. Ver voorbij boeken en films. Hannibal Lector lichtte niet de schedel van een aap maar van een levend mens. Waar zou het ware genoegen voor de perverse geest anders kunnen zitten dan in het creatieve proces? In de wording van een sadistisch universum. Waar het spelen met gedachten tot kunst verheven is.
Ik laat het oordeel aan u, kruip in mijn huid. Stel, ik bevind me in een kamer. Op een bank ligt een bloedmooi meisje. Ze is naakt, vastgebonden en geblinddoekt. Ik heb een vlijmscherp mes in mijn handen. Ik zou met haar kunnen doen wat ik wil. Met de punt van het mes trek ik langzaam een denkbeeldige lijn over haar buik. Ik volg de zachte glooiingen van haar lijf. Als ik de druk op de punt iets verhoog trekt zij onwillekeurig haar buik in. Maar ontspant dan haar spieren weer. Het mes laat nu nauwelijks zichtbaar een kras achter op haar huid. Ik speel met gedachten, zij ook. Er zou van alles kunnen gebeuren. Onze geesten creëren beelden die in snuffmovies niet zouden misstaan. Ik vergroot de druk op het mes iets. Het doorklieft nu zonder weerstand te ondervinden haar opperhuid. Geeft nog niets, geneest binnen een paar dagen. Maar nu verdergaan zou passeren van een point of no return inhouden. Een magisch moment. Noch het meisje noch ik weet helemaal zeker wat de volgende seconde zal brengen. En datzelfde geldt ook voor U, beste lezer. Voelt u alleen weerzin of bent u ook nieuwsgierig hoe het verder gaat. Bent u zelfs een beetje opgewonden? Niets om u zorgen over te maken. Misschien bent u in het rijke bezit van een perverse geest. Gefeliciteerd! Maar als u hoopte dat ik er onverwijld het mes in zette. Dan bent u een slager.
15 reacties
archangel · 18 februari 2004 op 17:23
Beste Maurits, ik vind echt dat grenzen er zijn om verkend te worden, en waar nodig opgerekt of zelfs overschreden. In die zin kan ik je column ook waarderen, omdat hij onherroepelijk discussie zal uitlokken (zelfs al is t alleen maar tussen ’s lezers ratio en de andere, minder geremde delen van zijn geest)…. en discussie over het hoe en waarom van grenzen is altijd goed. Maar waar ik je anders altijd goed kan volgen in het ‘waarom’ van je stukjes, is datzelfde ‘waarom’ me nu volslagen onduidelijk. Dat er niet alleen schoonheid in de wereld is, of dat er zelfs schoonheid kan schuilen in dingen die op het eerste gezicht hard en wreed lijken (‘survival of the fittest’ bijvoorbeeld), hoef je me niet te vertellen.
Maar zonder duidelijker stellingname in je column blijft het voor mij nu jammer genoeg alleen een kwestie van weerzin, omdat je in mijn ogen geen alternatief biedt.
Eftee · 18 februari 2004 op 18:46
Eén woord: walgelijk
Maurits · 18 februari 2004 op 20:06
[quote]dat er zelfs schoonheid kan schuilen in dingen die op het eerste gezicht hard en wreed lijken (‘survival of the fittest’ bijvoorbeeld), hoef je me niet te vertellen.[/quote]
Beste Archangel, Dat ik dat jou niet hoef te vertellen is nauwelijks een verrassing. Maar jij bent ook de eerste die moet kunnen begrijpen dat het voor heel veel anderen wel een ‘nieuwe’ invalshoek is. Nieuw in de zin dat ze er zelf niet zouden opkomen.
[quote]Maar zonder duidelijker stellingname in je column blijft het voor mij nu jammer genoeg alleen een kwestie van weerzin, omdat je in mijn ogen geen alternatief biedt.[/quote]
Ik had niet de bedoeling om stelling te nemen in deze column. Zeker niet voor het begaan van wreedheden. Voor alle duidelijkheid, ik doe geen vlieg kwaad en iemand die het zonder enige reden wel doet kan op mijn diepe verachting rekenen.
Ik wilde inderdaad laten zien, zoals je haarfijn aanvoelde, dat de grens tussen het betamelijke en het onbetamelijke heel uitdagend kan zijn. Als je daar de sensoren voor hebt. Maar spelen met de grens is iets heel anders dan er met laarzen doorheen banjeren. Het is alsof je je eigen spiegelbeeld in het water aan wilt raken. Zodra je het doet verwoest je het. Wat ik heb laten zien is een mindfuck. Dat hoort hij ook te blijven.
viking · 18 februari 2004 op 20:25
[quote]Maar als u hoopte dat ik er onverwijld het mes in zette. Dan bent u een slager.[/quote]
Ik hoopte het niet maar ik moet bekennen dat het potentiële slachtoffer mij minder fascineert dan de vraag of jij er echt toe in staat zou zijn. En het blijft een vraag, ondanks je ontkenning in je reactie op Archangel’s commentaar. 😎
Met vriendelijk groet,
Dr. Lector
archangel · 18 februari 2004 op 20:42
Hey Maurits, dat je geen vlieg kwaad doet hoef je me natuurlijk ook niet te vertellen 😀 ; ik had ook misschien niet moeten zeggen dat ik het ‘waarom’ van je column niet begrijp, maar evengoed kan ik er weinig mee. Ik denk dat ik op de eén of andere manier toch een soort ‘onderbouwing’ miste van hoe je tot het levendige beeld bent gekomen waarmee je ons lezers aanspoort tot het evalueren van de grenzen van het betamelijke. Die onderbouwing geef je nu deels in je reply. Maar wat je feitelijk (voor mijn gevoel althans) hebt gedaan is dat beeld van dat meisje en het mes, en wat daar uit voort kan komen mits de geest ziek genoeg is, koppelen aan jouw eigen brein, met andere woorden: aan een fysiek bestaand persoon. En dan is het voor mij niet fictief genoeg meer, en wordt het dus per definitie weerzinwekkend. Beter dan dit kan ik het eigenlijk niet uitleggen. Ja, en wat het bieden van een alternatief betreft: ik geloof dat je ons alleen de volgende keuze biedt: of we kunnen ons er iets bij voorstellen en smaken wellicht het genoegen en de rijkdom van een perverse geest, óf we zijn slagers. Beide niet echt aanlokkelijk….
Maurits · 18 februari 2004 op 21:13
Beste Viking, Het verschil tussen een gevaarlijke gek en een gezond persoon is dat voor een gevaarlijke gek de grens tussen fantasie en werkelijkheid niet scherp is. Ik heb juist precies op dat verschil gewezen. En gevaarlijke gekken gebruiken andere wapens dan het toetsenbord. Misschien ben jij iemand voor wie een fantasie meteen gerealiseerd moet worden. Er zijn mensen die anders met hun fantasie omgaan.
[quote]Hey Maurits, dat je geen vlieg kwaad doet hoef je me natuurlijk ook niet te vertellen[/quote]
Dat schijnt niet voor iedereen even duidelijk te zijn:-(
[quote]Maar wat je feitelijk (voor mijn gevoel althans) hebt gedaan is dat beeld van dat meisje en het mes, en wat daar uit voort kan komen mits de geest ziek genoeg is, koppelen aan jouw eigen brein, met andere woorden: aan een fysiek bestaand persoon. En dan is het voor mij niet fictief genoeg meer, en wordt het dus per definitie weerzinwekkend.[/quote]
Mijn bedoeling was om dat beeld via mijn brein te koppelen aan het brein van de lezer. En dan te zien wat daar het gevolg van was. Bij jou dus weerzin. Soit!
[quote]ik geloof dat je ons alleen de volgende keuze biedt: of we kunnen ons er iets bij voorstellen en smaken wellicht het genoegen en de rijkdom van een perverse geest, óf we zijn slagers. Beide niet echt aanlokkelijk….[/quote]
De laatste optie vind ik ook niet aanlokkelijk. Maar de eerste wel. Maar kennelijk zijn “het genoegen en de rijkdom van een perverse geest” aan jou niet besteed. Daar is ook niets mis mee.
Ma3anne · 18 februari 2004 op 22:28
Ik vind het een eng verhaal, maar kan er een klein stukje in mee, dat je in je fantasie grenzen scherp stelt en je afvraagt wat de volgende stap zou zijn… daar heb je je fantasie voor, toch?
Hoe meer fantasie, des te vaker kom je in grensgebieden terecht. Zowel in licht als in duisternis.
Ik herken er wel iets in… en doe ook geen vlieg kwaad!
Met messen zie ik mezelf enkel boterhammen smeren en piepers jassen en zo… maar met een zweep kun je ook spannende dingen bedenken… en doen…
Verder zeg ik niks. 😀
Maurits · 18 februari 2004 op 22:42
[quote]Ik herken er wel iets in… en doe ook geen vlieg kwaad![/quote]
[quote]Met messen zie ik mezelf enkel boterhammen smeren en piepers jassen en zo… maar met een zweep kun je ook spannende dingen bedenken… en doen… [/quote]
Ik ben blij dat tenminste iemand hier er iets van begrijpt. En het is natuurlijk geen wonder dat jij dat bent, als heks zijnde 🙂
Mosje · 18 februari 2004 op 22:46
OK, een mindfuck dus.
Ik houd wel van boeken, films of columns waarbij ik op een verkeerd been wordt gezet. Voor de gek wordt gehouden. Waar wat te raden overblijft. Die je denkwereld op de kop zetten. Die na herlezen of herzien vragen blijven oproepen.
De film Memento vind ik op filmgebied een voorbeeld.
[quote]Maar spelen met de grens is iets heel anders dan er met laarzen doorheen banjeren.[/quote]Klopt, spelen met grenzen is OK, dat heeft ook iets subtiels.
In je column banjer je echter in een klap mijlenver over de grens. Weinig subtiel. Spreekt me daarom niet aan.
deZwarteRidder · 18 februari 2004 op 23:12
snufmovies en machtsspelletjes zijn 2 verschillende dingen..zelf denk ik dat een ietwat genuanceerder item ( sm/bondage??) je meer speelruimte had gegeven..het onderscheid zit hem mijns inziens inhet wederzijds respect dat beide “spelers”voor elkaar hebben de (spel) rgels waar zij zich aanhouden.. terwijl de snufmovie catagorie puur berust op machtsmisbruik, niet meer en niet minder dan de situatie nazi/gevangene bijvoorbeeld, het ongerend kunnen/willen beschikken over de ander, ongeacht wat de gevolgen uiteindelijk zullen zijn.
Het getuigt van respectloosheid en de verwachting dat de ideeen van het slachtoffer de zelfde diepe verlangens hebben als de heerser in deze situatie, die angst dan ook vertaald als opwinding. Dus een NEE voor de column in deze vorm
Rich@Rd
Maurits · 18 februari 2004 op 23:47
[quote]snufmovies en machtsspelletjes zijn 2 verschillende dingen..zelf denk ik dat een ietwat genuanceerder item ( sm/bondage??) je meer speelruimte had gegeven..[/quote]
Bedankt voor je reaktie Richard, Maar dit is de column die ik wilde schrijven. Niet eentje over sm/bondage in algemene zin. Het is geen “snuff”column. Zelfs in de column/fantasie is niemand een haar gekrenkt. De term ‘snuffmovie’ heb ik alleen gebruikt om de bedoelde beelden op te roepen bij de lezers. Dat is kennelijk gelukt.
tommy · 19 februari 2004 op 08:39
Gefascineerd heb ik deze column en het bijbehorende commentaar gelezen, en ik ga vooral mee in wat Ma3anne zegt: ik hou ook wel van een column die me aan het denken zet, of op het verkeerde been zet.
Alleen worden krachtige machts-, sex- en genotsuitingen en -spelletjes door elkaar heen gebruikt. Allereerst de snuffmovie, die in essentie niks met perversiteit of sex te maken heeft, maar alleen het product van een moorddadige geest is. En zo is het bewerken van een jonge naakte vrouw met een groot mes dan weer wel uiterst pervers, als er dat element van sex aanwezig is. Is dat niet zo en fileer je haar zonder enig gevoel als een vis aan mootjes, dan ben je geen slager maar simpelweg ‘evil’ [de ultieme vorm van slecht zijn]. Zo horen het weerloze van bondage en het vernederende van SM ook bij perversiteit.
Perversiteit en al haar uitingen werden door Sigmund Freud al geplaatst in het ‘id’ van de menselijke geest; de plek van ongeremde gevoelens, emoties en drangen dat deels gecontroleerd wordt door het ‘ego’ en daar boven het ‘superego’. Drangen die voortkomen uit dat id dringen soms door het ego heen en het superego [de aangeleerde normen en waarden en gedragsregels] bepaalt dan wat je er mee doet. En omdat het superego voor ieder mens verschilt, is ook de opvatting van perversiteit voor iedereen anders.
Maar ik vond het een interessante column hoor 🙂
Suus · 19 februari 2004 op 14:35
Tsja, en dan nu ik. Ik vind het uberhaupt al een soort van grensoverschrijding als je dit op papier kunt zetten. In mijn ogen zijn jouw columns bedoelt om mensen te shockeren. Steeds weer balanceer je op het randje, blijkbaar fascineert dat je. Deze column gaat voor mij te ver.
Maurits · 19 februari 2004 op 20:50
Beste Tommy, natuurlijk zit er in de door mij beschreven situatie seksuele spanning. Anders ging het nergens over. Seks is een vorm van perversiteit. Maar dan een algemeen aanvaarde vorm die bijna iedereen beoefent. Wat ik bij jou toch een klein beetje merk maar bij de meeste anderen die reageren in veel sterkere mate (behalve Ma3anne) is dat niet echt opgepikt wordt dat mijn columm juist gaat over een spel dat mensen vrijwillig en op een fantasievolle en subtiele manier met elkaar kunnen spelen. Lijnrecht daartegenover staan gekken en slagers die het motto koesteren: “eerst zien dan geloven”
Maar eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat ik veel handen op elkaar zou krijgen met deze column. In ieder geval is het weer eens wat anders. Dat is wel overgekomen geloof ik.
Farfalla · 20 februari 2004 op 07:36
Beetje geschrokken door deze column…