Laatst kwam ik weer eens op Schoolbank.nl. Klassenfoto’s kijken, in dit geval van mijn lagere school. Dat is wel even schrikken! Wat waren wij lelijk vroeger, niet te geloven! Op alle foto’s staat een deerniswekkende parade van aardappelhoofden met peentjeshaar. Zo uit de klei getrokken en in de klas gedumpt kennelijk. De korsten klei zitten er nog aan.
Je hebt al min of meer een mening waar je je helemaal goed bij voelt. Het mooiste zou zijn als die mening de onontkoombare conclusie was van ijzersterke argumenten, aan elkaar gesmeed door logica waar geen speld tussen te krijgen is. Maar dat is een luxe situatie. Meestal gaat het anders. Bijvoorbeeld zo:
Sinds een paar dagen heb ik ruzie met een van mijn buurmannen. Eigenlijk is buurman T. niet echt een buurman want hij woont 3 huizen verder. Maar om het ingewikkeld te maken, mijn tuin en zijn schuurtje delen een muur. En mijn druivenstruik die daar welig tegenaan tiert heeft na een groeizame zomer een paar tentakels over het dak van zijn schuurtje uitgespreid. Je ziet een gevalletje Rijdende Rechter aankomen maar daar gaat het niet over.
Sinds gisteren weten we 100% zeker wat we allemaal al dachten. Dat Karst Tates een zielige loser was die op Koninginnedag helemaal op eigen houtje probeerde een aanslag op de Koninklijke familie te plegen. En dat er niet een of andere enge organisatie achter zit. Dat is alles wat we moesten weten toch?
Ze zullen bij het KNMI wel zwetend en met samengeknepen billen hebben zitten hopen dat de dikke hagelstenen en de windstoten tot 110 km per uur echt zouden komen. Maar die kwamen niet. Dus je kon er op wachten, de zeurpieten kwamen verhaal halen omdat het ‘beloofde’ noodweer uitgebleven was. Alsof je van een dokter de garantie eist dat een medicijn met 100 % zekerheid werkt.
