Gevalletje Rijdende Rechter?

Sinds een paar dagen heb ik ruzie met een van mijn buurmannen. Eigenlijk is buurman T. niet echt een buurman want hij woont 3 huizen verder. Maar om het ingewikkeld te maken, mijn tuin en zijn schuurtje delen een muur. En mijn druivenstruik die daar welig tegenaan tiert heeft na een groeizame zomer een paar tentakels over het dak van zijn schuurtje uitgespreid. Je ziet een gevalletje Rijdende Rechter aankomen maar daar gaat het niet over. Buurman T. is een beetje een kletskous. Niet zo’n beetje eigenlijk, hij roddelt met iedereen over iedereen. En dat doet hij bij voorkeur buiten. Dat de groene oase die mijn tuin is hem als cactusliefhebber te veel is, daar heb ik begrip voor. Dat hij zijn mening daarover wil delen met iedereen binnen een straal van 100 meter die zijn oren niet dichtstopt, ik kan er niet mee zitten. Maar dat hij geen verschil maakt tussen zelfverzonnen conclusies en echte feiten, ik vond dat ik daar een grens moest trekken. Ik hoorde buurman T. laatst aan een van zijn andere ‘buurmannen’ (op een bepaalde manier zijn we in mijn buurt allemaal buren) op de hem kenmerkende hoge toon vertellen dat ik afgelopen winter de terreinwinst die mijn druivenstruik vorige zomer op zijn (buurman T.’s) schuur had geboekt ongedaan had gemaakt. Tot zover klopte zijn verhaal. Wat niet klopte is dat ik dat op last van de woningbouwvereniging zou hebben moeten doen.

Ik dus een dag later naar buurman T. toe om hem vriendelijk te verzoeken alleen echte feiten rond te bazuinen en die niet te verwarren met ‘feiten’ die hij zelf verzint. Ik was op van alles voorbereid. Dat hij bij hoog en bij laag vol zou houden dat het waar was wat hij beweerd had leek me het waarschijnlijkste. Ik had al getuigen achter de hand die zijn verhaal konden ontkrachten en het mijne bevestigen. Maar dat was niet nodig want buurman T. vluchtte in een andere strategie. buurman T. ontkende alles, sterker nog, hij werd boos. De woningbouwvereniging had er natuurlijk niets mee te maken zei hij driftig. Klopt, dacht ik. Maar dat is niet jouw tekst, niet die van gisteren in ieder geval. Het is mijn tekst. Maar hij bleef erbij, hij had het nooit gezegd.

Nu kennen de meesten van jullie buurman T. waarschijnlijk niet. Maar als je buurman T. zou kennen dan wist je dat je gezien het volume waarmee buurman T. converseert 3 tuinen verder luid en duidelijk woord voor woord letterlijk verstaat wat buurman T. zegt. Ik heb hem nog niet eens alles voor de voeten geworpen. Niet bijvoorbeeld dat ik hem heb horen zeggen dat er hoognodig maar weer eens een brief naar de woningbouwvereniging moest omdat mijn druivenstruik inmiddels ook in een boom geklommen was. Mijn eigen boom nota bene. In mijn eigen tuin. Ik denk niet dat die brief aan de woningbouwvereniging er gaat komen. buurman T. is namelijk zelf degene die de meeste aanleiding geeft tot roddels in de buurt. Natuurlijk brandt het me op de lippen om jullie daarover alles in geuren en kleuren te vertellen. Maar ik doe het niet. Iedereen die het aangaat weet het toch wel en de rest gaat het niets aan. Tussen buurman T. en mij komt het wel weer goed. Tegen wie moet hij anders vertellen wat hij van buurvrouw S. of van buurman M. vindt?