Elke morgen sta ik op.
Ik neem een douche en poets mijn tanden
Ik zet het ontbijt op tafel
Kopje koffie erbij Ik rijd naar mijn werk
Radio keihard
Ik rijd iets te snel ik weet het
Sigaretje erbij
Ik begroet de bezoekers
Altijd even vriendelijk
Ik lach en ik maak een grapje
Kopje koffie om alert te blijven
Geef mensen informatie
Raad waar nodig
Ik lach en ik maak weer een leuke opmerking
Sigaretje op zijn tijd
Op het eind van de dag
Wens ik iedereen een prettige avond
Op het eind van de dag
Lach ik en zeg “ tot morgen”
Op het eind van de dag
Als ik naar huis ga
Komen de tranen
Komen de gevoelens
Ik lach niet meer
Geen grapjes
Niemand thuis om mijn dag mee te delen
Niemand die vraagt “ hoe was het? “
Op het eind van de dag
Valt de stilte
Zo oorverdovend
Glaasje water en dan naar bed
Op het eind van de dag
Net voordat ik in slaap val
Is mijn laatste gedachte
“Weer een dag voorbij”
En stilletjes hoop ik dat er geen nieuwe begint
7 reacties
Mien · 28 juli 2009 op 12:47
Ritmes van de dag bieden houvast.
Nu nog even focussen op het begin.
Het einde komt vanzelf.
Mien
axelle · 28 juli 2009 op 12:59
Makes me think of een gedicht van Rimbaud dat van goed naar slecht evolueert, maar bij jou is onmiddellijk de (slechte) toon gezet.
dashuri · 28 juli 2009 op 17:11
Ik lees columns
op deze site
maandag, dinsdag,
woensdag, donderdag,
vrijdag en soms
ook zaterdag
Vaak neem ik
er ook een glaasje
fristi of
een koekje bij
dat mijn zusje
gebakken heeft
Het gebeurt
dat ik een column
leuk vind
maar het gebeurt
evenzo
dat ik een column
minder vind
Met alle hoogachting, dash
axelle · 28 juli 2009 op 21:59
Jiplaaaaa
lisa-marie · 29 juli 2009 op 08:53
ik kan hieruit de pijn en twijfel voelen maar ook de hoop.
pally · 29 juli 2009 op 22:28
In zijn eenvoud straalt het veel treurigheid uit, Grumpy-old. Ik vind de vorm niet geweldig. Maar het raakt wel.
groet van Pally :aai:
Shitonya · 30 juli 2009 op 17:15
Mooie beschrijving van de dagelijkse sleur, structuur en veiligheid en de eenzaamheid en leegte zodra alle verplichting voorbij is.