Aan wal

Beroepskeuzemogelijkheden zijn er voldoende. Via reclamespotjes op tv en radio, legio internet jobsites waarop je kunt reageren, en reïntegratiebureaus waar je als herintreder geholpen kunt worden. Het blijft natuurlijk van allerlei factoren afhankelijk of je een baan kunt bemachtigen. Opleiding, leeftijd, ervaring, uiterlijk, positieve discriminatie en zelfs het geloof.
Mijn ogen werden geopend tijdens het kijken naar het programma Buitenhof. Opeens had ik het, ik word crimineel! Zonder stropdas, word ik eenmaal terug in Nederland veelpleger. Ik ga bij Rita herhaaldelijk KUT op de ramen spuiten, toon bij de rechter aan, dat ik al eens op de Antillen heb gewoond, en wordt teruggestuurd! Als straf.

Het mobieltje en de scooter, waar volgens Pechtold veel jonge kansarme Antillianen voor naar Nederland komen, heb ik al. Nou ja, een scooter heb ik niet, wel een hoerensloep op vier wielen. Aan die risico’s van het criminele vak, hoef ik me niet te wagen.

KUT, daarna begint de minister op positieve wijze over de Antillen te spreken. Hij komt op mij zelfs over, alsof hij er echt mee begaan is. Wat een moedige man, openlijk op tv durft hij te spreken over de armoede die je treft, als je verder kijkt dan het kunstmatige aangelegde prachtige strand, voor de gemiddelde Antilliaan onbetaalbaar, want hé, alleen de zon gaat voor niets op, natuurlijk.

Of zou het echt een kwestie zijn van een goede mediatraining, een zaakwaarnemer uit Amerika in de arm nemen, een cursus communicatieve vaardigheden volgen, en de politiek in gaan? Nee, ik ben eerder een voorbeeld van; de beste stuurlui aan wal, in een bevoorrechte positie, dus ik heb makkelijk praten, net zoals Pechtold en Verdonk. Helaas hebben zij meer invloed. Op het criminele af.