Dichters wilden we zijn. Schreven onze woorden op de blanke achterkant van bierviltjes. Indruk maken, op de meiden en naar elkaar, door de woorden voor te lezen aan elkaar.

Op de achtergrond het krassende geluid van een LP met de verzamelde muziek van Woodstock.

Mungo Jerry “In the summertime” en het rauwe gitaarspel van Jimmy. Het was onze middagpauze en zo vlug we konden lopen begaven we ons naar deze kroeg bij de brug in de binnenstad van Dordrecht.

“Ga je mee Margriet?” Op haar waren we alle 4 verliefd. Blonde lange haren, blauwe ogen die straalden als ze naar ons keek. Ik fietste in het weekend naar de stad, bezorgde manden met brood naar het pension aan haven. Daar woonden de gastarbeiders en ik rook hun land. Griekse muziek op de vroege zaterdagochtend. “Je weet de weg naar keuken, jongen en neem een koek” Op de bakfiets was, even later, de mand leeg. Ik moest langs de bovenwoning waar Margriet met haar zus en ouders woonden. Boven de slager op de hoek van V.weg en S.boulevard. De trap die ik, na een paar weken van flirten en woorden op papier, achterliet in haar brievenbus, mocht ik beklimmen en het vliegengordijn met de vele kleuren duwde ik tientallen keren opzij. De voordeur ging open als ik 2 keer belde.
“Margriet is in haar kamer, je weet de weg. De huiskamerdeur ging dicht”
Toen de verkering werd verbroken belde ik nog 1 keer maar naar boven ging ik niet. Legde het singletje van John Lennon op de trede en mijn laatste geschreven woordjes op het gekochte briefpapier erbij “Imagine dat wij bij elkaar zijn voor altijd!” Kus!

Vele jaren later hoorde ik dat Margriet lerares godsdienst was geworden. Tja,”imagine” is toch zoiets als geloven in iets dat er niet is?

De halve appel op het singletje zie ik soms nog voor me.


Nummer 22

Verwarde, inmiddels (na alle jaren hiervoor) Anno 2022- Juli 3 minder verward, en mede oprichter van het Absurdistisch Verbond met als mede lid en co oprichter Kees Schilder "Paco Painter"en zijn andere alter ego's. (De inmiddels emeritus) Prof.dr.mr.ir. R. Leijdecker (1955) van het O.I.L. Onderzoeks Instituut Leijdecker waarnemer, beschouwer en publicist over maatschappelijke ontwikkelingen met een knipoog. Een flinke knipoog! Reiziger over onze aarde (4 x helemaal rond ) kijker en luisteraar naar anderen. Eigenlijk, de Eigenheimer onder de eigenheimers, maar dat alles geheel terzijde.

15 reacties

Meralixe · 29 september 2016 op 13:42

Ach… Die verloren liefdes…
Maar he, hoe zit dat met die trap in haar brievenbus?
Ik was indertijd… indertijd, zo ’n vijftig jaar geleden hartstikke jaloers op jongens die om indruk te maken ‘Gloria’ en ‘ Proud Mary’ moeiteloos mee zongen.

    Nummer 22 · 29 september 2016 op 14:27

    Meralixe, Tja.,die zin heb ik niet goed over gelezen. Weer ene nieuwe uitdaging.
    Toen begon ook de opkomst van de “hasjiesh” in de kroeg met de naam “Wolkje Blauw”. Nou, blauw van de rook en die- toen nog onbekende geur – maakte dat je vanzelf al stoned werd. Ik beken dat 1 gedraaid shaggie met het verpulverd stukje hash en het kartonnen pijpje, heb geprobeerd en daarna nooit meer. Een paar klasgenoten van die tijd zijn na hun softdrug periode beland in de harddrug scene en overleden. Enfin, bij het horen van de muziek uit het einde van de jaren ’60, komen de beelden vanzelf weer naar boven. Maar dat was toen.
    Verloren liefdes… mwahhh. Eraan denken wel, terug willen zien…nou nee, zelfs niet in een programma als “memories”. “Je bent niets veranderd (en voor je staat een toch kleinere persoon dan toen, ietwat volslank(er))
    Wat geweest is, toch…! Proud Mary… jawel en de soul muziek in de passende kleding en schoenen. James Brown…niet mijn stijl.

StreekSteek · 29 september 2016 op 14:02

Nostalgie mooi beschreven; het is evenwel een bedrieglijke emotie.

    Nummer 22 · 29 september 2016 op 14:29

    Hey StreekSteek. Klopt helemaal. Gelukkig houden we de mooie herinneringen het liefst bij ons. Die koesteren we. Over die liefdes, ach…..

NicoleS · 29 september 2016 op 15:25

Prachtige column. Je beste tot nu toe, vind ik. ?

Nummer 22 · 29 september 2016 op 16:36

Dank je wel NicoleS.

Esther Suzanna · 29 september 2016 op 20:29

Heel mooi. Melancholie..

Nummer 22 · 30 september 2016 op 08:30

Esther Suzanna,?

Mien · 30 september 2016 op 08:43

Schreef die John ook niet ‘woman is the nigger of the world’?
Het kan verkeren. Zo ook in de liefde. 😉

van Gellekom · 30 september 2016 op 09:17

Ja Mien en diezelfde John schreef ook she loves yoyuyeah yeah!!!! Gelukkig maar, anders had hij nooit imagine geschreven en was deze column bijna zeker anders geschreven.
Prachtige column! En tot mijn vreugde zie ik dat ook u, mijn waarde 22, niet zo geboeid was door soul muziek, hardnekkig door mijn vader “die negertroep” genoemd. Voor dat laatste gaf ik hem overigens bijna een klap voor zijn harses, maar ik hield mij net in. Overigens begon daar wel de nooit gehechte breuk met hem, maar dat geheel terzijde. Uw column is briljant en scoort hoog op mijn lijst column van de dag! Liefs.

Nummer 22 · 1 oktober 2016 op 20:03

Van Gellekom..uw compliment doet mij direct verlangen naar de krassende singles die ik helaas niet meer heb.

van Gellekom · 2 oktober 2016 op 12:15

Ook ik ben ze kwijt inclusief mijn eerste singel ooit Love me do

g.van stipdonk · 2 oktober 2016 op 20:54

Mooie melancholische herinnering. Zeg het met muziek.

g.van stipdonk · 2 oktober 2016 op 21:01

Mooie melancholische herinnering. Zo lees ik ze graag.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder