ADHD – Fictieve Werkelijkheid

Het is al enige tijd terug dat de geestelijke vader van Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder overleed. In 2009 blies de 87 jarige kinderpsycholoog zijn laatste adem uit. 7 maanden voor zijn dood geeft de psychiater zijn laatste interview. Hierin laat hij de woorden optekenen die de farmaceutische wereld op zijn kop zet.

‘ADHD nu is een perfect voorbeeld van een fictieve ziekte’…

Sinds 1968 baant de ‘ziekte van Eisenberg’ zich fanatiek een weg door de diagnostische handboeken van de medische wetenschap. Eerst als ‘hyperkinetische reactie van het kindzijn’ en niet veel later enkel nog onder de cryptische afkorting ADHD. Een omschrijving van een achterblijvende aandachtsfocus door hyperactieve onbalans.

De Stichting Farmaceutische Kerngetallen becijferde dat in Nederland het aantal gebruikers van ADHD medicatie tussen 2005 en 2011 was toegenomen van 70.000 tot 200.000, een bijna drievoudige stijging. Wereldwijd was in eenzelfde periode die stijging gemiddeld vijfvoudig.

Momenteel zet de stijging van gebruik van ADHD Medicatie nog steeds door en is er vastgesteld dat het gebruik in Nederland – sinds 1998 – is vervijfvoudigd en de stijging zet nog steeds door.

Big Pharma verdient er, na de bekentenis van Eisenberg, minder aan. Daarentegen ontvangen de artsen en psychologen een mooie bonus voor het voorschrijven van minder bekende merken ADHD medicatie.

Leon Eisenberg echter, sprak zijn woorden, liet ze optekenen en overleed. De wereld verward aan haar lot overlatend. De wereld suggereert, neemt aan en schreeuwt. Zij schreeuwt over luie ouders met Ritalin als opvoeder. Zij schreeuwt over aandachttrekkers en handenbinders, over etters die een pak slaag nodig hebben. Maar niemand weet wat Eisenberg nu eigenlijk wilde vertellen, dat was waarschijnlijk ook zijn bedoeling. Wie wil er nu niet sterven op een goede leeftijd om woorden te spreken die na je sterven de wereld een meter doen verplaatsen van haar ligging in het Universum. Chapeau voor Leon Eisenberg.

Ook ik geloof niet in de huidige vorm van ADHD. Waar een kind eerder nog 8 van de 10, door Big Pharma, vastgestelde symptomen moest hebben, daar hoefde men enkele jaren later nog maar 5 of 6 zes van de symptomen te hebben en soms is zelfs 1 vermoedelijk symptoom al genoeg.

In 85% van de huidige ADHD gevallen hebben we het inderdaad over niets meer dan ongemotiveerde, drukke etterbakjes. Kleine monsters die de wereld als hun koninkrijk beschouwen. Deugnieten die net even teveel vrijheid, cola, suiker en/of kleurstoffen binnen krijgen. In 85% van de gevallen.

Dan blijft er welgeteld nog 15% over. Een percentage dat ook nog verbazend hoog is. 15% waarvan de ouders ten einde raad zijn. Waar het huis gedomineerd wordt door een kind dat niet anders kan maar wel anders wil. Een kind dat 10 van de 10 symptomen vertoont.

15% waarvan een hersenscan binnen 20 minuten een afwijking in de elektrische activiteit van de hersenen zal aantonen.

Zelf denk ik dat er in de farmaceutische wereld een grote angst bestaat voor een kern van waarheid in de woorden van de oervader van ADHD. Zouden zij anders niet alle diagnoses bevestigen met een hersenscan alvorens de kinderen vol te pompen met Ritalin oftewel kindercrack?