Allemaal politiek

Turkse minister van familiezaken de toegang ontzegd door de slagvaardige staatsman Mark Rutte. Een betere PR-stunt vlak voor de verkiezingen was ondenkbaar. Nochtans was zo’n actie klein bier. Onze NVA burgervader van Antwerpen deed hetzelfde, hij vond dat de beveiliging niet kon gegarandeerd worden. Rutte’s motieven waren enigszins meer door moraal ingegeven. En wat wil je, een staatshoofd die door een referendum de macht van een dictator wil verwerven. Daar zijn wij Westerse democratieën niet gelukkig meer, we willen niet geplet worden tussen Rusland en Turkije.

De Nederlandse ambassadeur in Turkije mocht opkrassen, diplomaten werd de toegang ontzegd. Neder land werd “fascistisch en nazistisch” genoemd. Merkel sprong in de bres. “Nederland had evenveel te leiden als elk ander land tijdens de Tweede Wereldoorlog.”

Erdogan laat het er niet bij en trekt naar het Europees Hof Van De Rechten van de Mens omdat zijn minister mensonwaardig zou behandeld zijn op de terugweg naar Turkije. Ja, en smurfen bestaan echt.

Economische sancties durft Turkije niet nemen, het Russische embargo tegen hen nog fris in het geheugen. Bovendien gaat het slecht met het Turks Toerisme. Sinds de mislukte staatsgreep en de aanslagen blijven mensen weg. En zijn deal om vluchtelingen op te vangen en de grenzen sluiten zou zijn laatste stok achter de deur zijn om Europa mee af te ranselen.

Dan hadden we nog het debat tussen Rutte en Wilders. Een populist waardig bleef hij dezelfde onzin wauwelen, zijn plaat bleef hangen, Rutte kneedde zijn ideeën tot de zijne en wipte boven de partij van Wilders. Die zal het worst wezen, hij wou toch geen post in het kabinet, enkel partijen die zijn mening verkondigen. De twitterende zielenpoot die op de sociale media politieke populistische oneliners postte kon dus gerust zijn. Rutte kwam zou dicht tegen hem aan schurken dat hij zijn vlooien opgelopen had.