Als het aan Brussel ligt, de grote broer van Europa mogen straks de kinderen in Nederland geen reclame meer zien van chips met flippo’s, of reclame van lekkere sapjes die dan toch maar even goed dikmakertjes zijn in de ogen van Big Brother Brussel. Want echt, niet Nederland beslist dat bij monde van de consumentenbond of welke vereniging dan ook die vinden dat de kinderen tegenwoordig te dik worden van al die chips en cola’s en dan al die cadeautjes erbij, zijn ze nou helemaal gek!! Ik kreeg laatst bij de boodschappen knikkers. Jawel, knikkers, geloof het of niet, dit behoort straks tot de verboden middelen, dus is verstop ze voor mijn nichtjes en neefjes, en over een paar jaar ga ik dealen in flippo’s, sleutelhangers, speldjes, en natuurlijk de grote bonken van knikkers. Die heb ik ook nog ergens op zolder liggen.

Stelletje bemoeials. Wanneer een kind te dik is of wordt is dat de verantwoording voor de ouders, die hebben dat in de hand. Die geven hun kids chips of cola of weet ik wat voor troep, al is het light, veel light maakt toch ook zwaar.

En wat te denken van kinderen die dik worden door de medicatie die zij in móéten nemen? Geen woord daarover. Men wil gewoon dat de reclamecodecommissie even bepaalt dat er geen cadeaus meer in de chips zitten, geen kleine krummeldingen die kinderen nog in beweging en training houden. Want heb je wel eens een uurtje geknikkerd met je neefje?
Dat vergt een hoop spierkracht, training, en geduld, en een stukje karaktervorming. Want zo leer je een kind wel dat het ook eens kan verliezen in zijn/haar leven.

En flippo’s? Nou geloof me, ik ga in de toekomst goudgeld verdienen. Ik sla nu al balen chips in, en cornuco’s en kaasstengels, enne….ja de groetjes. Als men te bang is voor te dikke kinderen, mogen ze eerst wel eens beginnen met al die shoarma- pizza – Mac .Donalds tenten te sluiten. Een eldorado voor een kind toch? En de kermissen? Weg ermee. De ijscoman in de zomer? Weg ermee. De patattent op de hoek? Sluiten die hap. En de werkeloosheid in de toekomst dan? Ach, niet te druk maken, gewoon een uitkering erbij verzinnen. Want daar is Nederland wel weer goed in…

Ik heb mijn bedje voor mijn pensioentje al gespreid, ik haal nog snel veel boodschappen in de winkel waar ik knikkers krijg, die verkopen straks het hardst.
En als mijn dag komt, ga ik op de hoek van een drukke straat staan met een lange stofjas aan, veel binnenzakken genaaid natuurlijk, en wanneer ik een ouder met een kind voorbij zie lopen zeg ik alleen maar
“Knikkers kopen”?
Geloof me, ik loop binnen, als aanvulling op mijn kleine pensioentje is het bovenstaande nog zo gek nog niet….

Categorieën: Maatschappij

klapdoos

Gewoon een Amsterdamse vrouw die met een vrouw getrouwd is, ziek is, zodanig dat de neerwaartse spiraal steeds verder zakt. maar een kniesoor die daarop let. Ik lach graag, heb genoeg traantjes gelaten om mijn ziekte en nu is het tijd om via mijn nieuwe boek eens door te gaan met uit het leven te halen wat er te halen valt, zeker in een crisistijd is het de kunst om toch vrolijk te blijven. Mijn motto is dan ook: Een dag niet gelachen is zeker een dag niet geleefd.

2 reacties

Mup · 15 mei 2007 op 14:34

Geen fan van bemoeials lees ik, dus ik bemoei me er maar niet mee, en stiekem kan best lekker zijn 😉

Groet Mup.

pepe · 16 mei 2007 op 19:22

[quote]Geloof me, ik loop binnen, als aanvulling op mijn kleine pensioentje is het bovenstaande nog zo gek nog niet….[/quote]

Hihi, gat in de markt!!

Deze maatschappij wil alles wat we doen onder controle houden. Regeltjes en wetten om ons domme ganzen te vertellen hoe we leven moeten.
Leve de vrijheid.

Ik ben overigens geen voorstander van wat dan ook in de chipszakken behalve de chips.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder