Ik zweef en met mij nog zo’n acht miljoen Nederlanders. We zweven en hebben totaal geen idee waar we zullen landen en of we überhaupt wel willen landen. Ik glij  naar links en dan weer naar rechts. Ik wil alles overzien, maar ben me er van bewust zoals het vaak gaat met zweven, dat dat vaak prettiger is dan landen. Vijf jaar geleden landde ik onverwachts in een cactusveld.

Participatie, flexwet, immigratie, scheefhuren, Zorg en dit alles kunnen we verzamelen onder een noemer, namelijk Alternative Facts. Tenminste, zo voel ik het. Het klinkt allemaal logisch die termen, voor jezelf opkomen, flexwerken is beter dan een uitkering, nieuwe Nederlanders moeten zich aanpassen, wie veel verdient moet meer huur betalen en een goede zorgverzekering die je zo duur kan maken als je zelf wil.

Ik heb het niet over de 1000 euro van Rutte, of dat er geen geld meer zou gaan naar Griekenland, dat zou toch wel erg kinderachtig zijn. Of over een Samson die daar met droge ogen het eerlijke verhaal stond te vertellen.

Ik heb het over mensen die ternauwernood hun hoofd boven water kunnen houden, omdat er schulden zijn ontstaan, maar toch ieder jaar weer tegen een flinke huurverhoging aanlopen, een zorgverzekering hebben die de pan uitrijst met een eigen risico van 385 euro. Zij krijgen geen subsidies, geen toeslagen want op papier verdienen ze te veel.

Een man van middelbare leeftijd krijgt in 2015 de keuze een WW-uitkering aan te vragen of een flexbaan aan te nemen.  Natuurlijk kiest hij voor werk, want dat heeft hij de afgelopen 35 jaar namelijk ook gedaan. Maar dan slaat het noodlot toe en na ruim twee jaar hard werken, wordt de man ernstig ziek. Hij wordt volledig afgekeurd, maar hij was blij dat zijn pensioen in ieder geval doorloopt, want zo staat dat in de wet. Maar dan komt hij er achter dat een uitzendbureau of detacheringsbureau een wachttijd van zes maanden mag instellen. Hij mist dus tien jaar pensioenopbouw, omdat hij een paar weken te kort heeft gewerkt.

Er zijn duidelijke afspraken gemaakt over hoeveel vluchtelingen Nederland zou opnemen. We zitten nog niet eens op de helft, terwijl mensen nog steeds verdrinken op de Middellandse Zee, mensen nog steeds worden onthoofd door IS, mensen nog steeds op zoek zijn naar vrede en voedsel, en wel in deze volgorde.

Nee, wij hebben een afspraak gemaakt met Turkije, door die afspraak  laten we ons alles welgevallen wat mijnheer Erdogan zegt.  Hij noemt Nederland een fascistisch en racistisch land, en dit alleen omdat hij de Nederlandse Staatsburgers met een Turkse achtergrond nodig heeft om van zijn land een dictatuur te maken.

Ik zweef en eigenlijk wil ik blijven zweven, want de kans op een reusachtig cactusveld is misschien nog wel groter dan vijf jaar geleden en aangezien ik nog steeds bezig ben met die naalden te verwijderen, probeer ik nu uit alle macht zo’n cactusveld te vermijden. Ik blijf zoeken naar een veld vol verschillende bloemen, kleurrijk, zacht en meegevend en als ik dan toch nog zweef dan graag ook nog een zonnetje erbij voor de broodnodige warmte.

 

Categorieën: Actualiteiten

4 reacties

Nummer 22 · 13 maart 2017 op 07:18

Lijkt me heerlijk. De geur van veldbloemen kleurrijk zonder onderscheid. Waar de zon alles verwarmt en de koude lang wegblijft. De blaadjes blijven open voor alle bezoekers en sluiten als het voor even nacht wordt.

Mien · 13 maart 2017 op 08:13

Misschien stemmen op een bloemetjes-cq-plantenpartij. Partij Klaver. Brengt geluk. Na vier jaar. Misschien wel binnen vier jaar.
Een zweefpartij zou ook wat kunnen zijn. Is die er ooit geweest? Bij mijn weten niet. Een gat in de politieke markt, of het politieke spectrum, voor de wazigen.
Of Partij Bitchie! Mijn stem heb je. 😉

NicoleS · 13 maart 2017 op 08:43

Nog 2 dagen. Klaar met zweven of niet, er moet toch iemand aan het roer. Sterkte met kiezen?

Esther Suzanna · 17 maart 2017 op 19:13

Beetje laat… maar wat een mooi geschreven stuk. Prachtig.

Geef een reactie

Avatar plaatshouder