Huisje,boompje,beesje

Stel je een huis voor uit een verloren tijd op een vergeten plek. Resonaties van vergeten dromen. Je kan daar ongehinderd door tijd, lopen en zelfs als de sterren gedoofd zijn, zal de lamp in de kamer doorgaan met mompelen, vertellend over wat misschien geweest zou kunnen zijn. Daar kan je dwalen, in slaap vallen en blijven zoeken van kamer tot kamer naar dat wat je tegenkomt. Antwoorden op vragen, ontdaan van aardse twijfel en omringd door de geur van vers gebakken appelgebak en koffie. De donker houten vloer vertelt zonder te praten en herhaalt de boodschap: je bent thuis, hier moet je zijn. Het haardvuur knettert, het brandende hout kleurt donker oranje en de vlammen lijken te slapen en hypnotiseren een ieder die kijkt. Een warme deken, een ritmische streling door je haar en een luisterend oor voor hen die niet spreken. Ongekende rust, getemperd verlangen vergezeld door de schaduwen van de nacht. De grote boekenkast en alle wonderschone boeken vormen een mooi tafreel. Toch blijven de wijsheden in de kast want de tijd van leren is geweest. Je weet, voelt en laat alle balast los om deze droom opnieuw te vergeten.