Stel je een huis voor uit een verloren tijd op een vergeten plek. Resonaties van vergeten dromen. Je kan daar ongehinderd door tijd, lopen en zelfs als de sterren gedoofd zijn, zal de lamp in de kamer doorgaan met mompelen, vertellend over wat misschien geweest zou kunnen zijn. Daar kan je dwalen, in slaap vallen en blijven zoeken van kamer tot kamer naar dat wat je tegenkomt. Antwoorden op vragen, ontdaan van aardse twijfel en omringd door de geur van vers gebakken appelgebak en koffie. De donker houten vloer vertelt zonder te praten en herhaalt de boodschap: je bent thuis, hier moet je zijn. Het haardvuur knettert, het brandende hout kleurt donker oranje en de vlammen lijken te slapen en hypnotiseren een ieder die kijkt. Een warme deken, een ritmische streling door je haar en een luisterend oor voor hen die niet spreken. Ongekende rust, getemperd verlangen vergezeld door de schaduwen van de nacht. De grote boekenkast en alle wonderschone boeken vormen een mooi tafreel. Toch blijven de wijsheden in de kast want de tijd van leren is geweest. Je weet, voelt en laat alle balast los om deze droom opnieuw te vergeten. Ik word wakker in de serre met openslaande deuren, omgeven door zacht licht en de geur van de eerste warme zomerdag van het jaar. De zacht witte kamer is een aaneenschakeling van ronde vormen.. Voor de serre ligt een terras met honinghouten vloer waar twee katten inelkaar verweven liggen te knorren. De ochtendzon trakteert enkele delen van de tuin op een ontbijtje van licht. De overdaad aan planten, en bloemen rekt zich geeuwend uit en de bijen, vlinders en libelles spelen verstoppertje. De jongen krachtige boom hoeft mij niet te wenken om me te laten komen. Terwijl ik op de boom afloop zie ik een ontbijttafel en een stoel. Als ik ga zitten zie ik dat alles wat ik zou willen eten daar ook is maar ik beperkt me tot een kop thee. Ik hoor de intensiteit van de zoete wedergeboorte toenemen en haal diep adem. Geen woorden van dank, om zo stil te staan bij alweer een nieuwe dag. Energie verzuimd om mij te vullen tot in de kern van elke cel en in lome toestand besluit ik vandaag in deze tuin te werken om onderdeel te zijn van de gang der dingen. Niet om daarvan te leren maar om zo de tuin te zijn in de vroege heldere ochtend.
Categorieën: Algemeen
9 reacties
Mien · 6 maart 2009 op 07:50
Berckheijde is dat het adres waar ik moet zijn om deze column te beleven?
Knap debuut. Welkom op ColumnX.
Deze vond ik erg mooi:
[quote]Energie verzuimd om mij te vullen tot in de kern van elke cel en in lome toestand besluit ik vandaag in deze tuin te werken om onderdeel te zijn van de gang der dingen. Niet om daarvan te leren maar om zo de tuin te zijn in de vroege heldere ochtend.[/quote]
Column deed me denken aan [b][url=http://books.google.nl/books?id=B_O3O7NCJNsC]Being There van Jerzy Kosinsky[/url][/b].
Mien Gardener
Mosje · 6 maart 2009 op 09:07
Mooi stukje wel, met plezier gelezen.
De titel valt wel erg uit de toon bij de rest van je woorden.
“Oost west, thuis best” had ook gekund (grapje, dit verhaaltje verdient een mooiere titel)
Dees · 6 maart 2009 op 10:34
Heel mooi geschreven. Je zou het nog iets mooier kunnen maken als je ook je andere zintuigen er meer bij betrekt. Je kunt ook de hitte van je thee voelen en je vingertoppen daarom verplaatsen. Je ruikt het brandende hout, je hoort het zoemen van de bijen. Als je een lezer echt in een verhaal wilt slepen, dan hoort het er allemaal bij, ook als je zelf visueel bent ingesteld, zoals je ongetwijfeld bent 😉
Een hoop commentaar bij je eerste stukje, maar dat doe ik ook alleen maar als ik het de moeite waard vind. Ik hoop dat je er iets aan hebt.
arta · 6 maart 2009 op 10:59
Goed debuut!
🙂
SIMBA · 6 maart 2009 op 11:06
Welkom, een prima binnenkomer!
Klein puntje: beesje=beestje.
lisa-marie · 6 maart 2009 op 13:10
hij is goed en met veel plezier gelezen 😀
axelle · 6 maart 2009 op 19:15
Hmmm. Ik wil de pret niet bederven, maar toen ik dat las van dat haardvuur moest ik spontaan aan een kindje uit mijn klasje denken, dat vandaag vertelde dat ze op reis 7 keer het haardvuur aangestoken hadden. Toen was ie weg, m’n aandacht bedoel ik. 🙂
maurick · 6 maart 2009 op 19:21
Als ik niet op de spelling zou letten, dan zou dit stukje werkelijk geweldig zijn. Je gefabriceerde zinnen zijn stuk voor stuk pareltjes.
Helaas doet je spelling afbraak aan je pareltjes.
[quote]De jongen krachtige boom [/quote]
Hou het maar op jonge.
[quote]ik beperkt[/quote]
😥
[quote]Energie verzuimd om mij te vullen [/quote]
verzuimt 😥
Maar je manier van schrijven vind ik super. Op naar de volgende! 😉
Berckheijde · 6 maart 2009 op 22:06
Spelling is i.i.d. niet mijn sterkste kant en had de tekst derhalve een dagje moeten laten rijpen. De volgende keer mag je een epistel zonder fouten verwachten. Bedankt voor je commentaar.