Wie is ze ook alweer?
Je weet wel, dat meisje met een goede baan, leuke auto, scharreltje hier en daar. Het meisje dat graag gaat stappen met haar vriendinnen en altijd the last one standing is. Het meisje dat nooit ergens bang voor is geweest, en ervan overtuigd is dat dat ook nooit zal gebeuren. Ze huppelt met flair en een bizar geluk het leven door.
Je haat me… heel erg…
Je kan niet bij me in de buurt zijn en je wilt me nooit meer zien…
Ik voel een brok in mijn keel als ik aan je denk, het is een brok vol spijt. Spijt van de dingen die ik je aandeed. Spijt van de dingen die ik had moeten doen, maar heb gelaten.
Die brok werkt zich een weg naar mijn ooghoeken terwijl ik de laatste regels van je email lees.
Ik hoef niet eens te proberen contact te zoeken, het is over. Einde oefening…
