Ze staat er weer.

Onverwachts, onvoorspelbaar. Alleen.
Ik heb haar eerder gezien. Tweeman politie met een verwarde vrouw. Ze houden haar vast. Stevig haar armen vastgedrukt achter haar rug. Geplukt van het spoor. Daar waar de trein al een paar minuten stilstond zonder enige beweging. Waar ik op zat te wachten met mijn nodige irritatie omdat het zo lang duurde. Nu snap ik waarom hij stil stond zo in de verte.