Ik zit aan een tafeltje bij het raam in mijn stamkroeg en volg de donkere wolken die in rap tempo door een gure wind over het dorp geblazen worden. Mijn dorp. Een rustig, gewoon dorp. Niet verstoken van de buitenwereld, maar wel net ver genoeg; althans ooit.
Ik zou gedichten, verhalen, hele boeken kunnen schrijven over de liefde; over liefde en geluk. Want ik ben verliefd èn gelukkig. Niet wetende waar ik het op baseer overigens want geluk is een vaag begrip. Evenals de liefde trouwens. Geluk en liefde liggen ook wel erg dicht bij elkaar. Ze zouden zelfs samengevoegd kunnen worden. Liefdesgeluk.
