Verhalen
Welterusten
Ik kijk uit het raam en staar naar buiten, in de verte zie ik wat vage schimmen bewegen die ik nog net kan onderscheiden van mensen. Het gesnurk van mijn kamergenoot en het gedempte geluid van de autoclaxons, zelfs op dit tijdstip nog, verbreken de stilte, zowel in de kamer als in mijn hoofd.
