Maatschappij
[Gehandicapt] Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.
Schichtige, nieuwsgierige, angstige, verbaasde blikken voel je langs je heen gaan als je door de stad rijdt in je rolstoel. Mensen die in een grote boog – je van top tot teen bekijkend – om je heen lopen, om vervolgens tegen een – niet gezien – vrolijk reclamebord of een grijze lantaarnpaal aan te botsen (omdat ze je uiteindelijk achterstevoren aan lopen te gapen). Enerzijds iets om je dood te lachen, anderzijds iets om je vreselijk aan te irriteren.
