[Gehandicapt] Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.

Schichtige, nieuwsgierige, angstige, verbaasde blikken voel je langs je heen gaan als je door de stad rijdt in je rolstoel. Mensen die in een grote boog – je van top tot teen bekijkend – om je heen lopen, om vervolgens tegen een – niet gezien – vrolijk reclamebord of een grijze lantaarnpaal aan te botsen (omdat ze je uiteindelijk achterstevoren aan lopen te gapen). Enerzijds iets om je dood te lachen, anderzijds iets om je vreselijk aan te irriteren. Dit is iets dat de meeste rolstoelgebruikers ‘bijna’ – te belachelijk voor woorden eigenlijk – dagelijks meemaken. Je rijdt in je rolstoel door de stad, op zoek naar iets leuks in een bepaalde winkel, gewoon onderweg ergens naar toe of zonder enig doel, maar onbekende mensen om je heen gaat dit niet ongemerkt voorbij. Starende blikken voel je prikken in je rug, je vóélt dat hun monden zowat op de grond hangen, om over wijzende vingers en fluisterende stemmen nog maar niet te spreken. ‘Moet je hém/háár zien,’ of ‘Aah, dat vind ik echt zielig,’ of ‘Wat zal hij/zij hebben?’ zijn dingen die je dan vaak om je heen hoort.

Je probeert te doen alsof je het niet op merkt en gaat gewoon door, maar in werkelijkheid zou je naar ze toe willen schreeuwen dat ze normaal moeten doen, dat je ook maar gewoon een mens bent, dat er een persoon in die rolstoel leeft met precies dezelfde gedachtes, gevoelens en vragen als ieder ander misschien ook wel heeft.

Waarom gedragen mensen zich zo anders tegen over gehandicapten mensen? Zijn ze bang voor iemand met een handicap? Zijn ze het niet gewend? Weten ze niet wat ze moeten zeggen? En als dat zo is, waar komt dat beeld dan vandaan? Je hoeft niet bang te zijn voor mensen met een handicap, je hoeft je niet anders te gedragen tegenover iemand met een handicap, alleen doordat niet alles altijd mogelijk is, vergt het hier en daar van beide partijen af en toe nogal wat aanpassingsvermogen. Maar dat is toch niet zo veel gevraagd? Een persoon met een handicap is ook iemand die voorkeuren heeft, die misschien wel net zoveel van ‘metal’muziek houd als jij, misschien wel net zo ijdel is als jij, misschien wel van dezelfde sport houdt als jij en misschien ook wel net zoveel naar die lekkere boy of lekkere girl in de disco kijkt als jij.

Met andere woorden: ‘Doe maar gewoon, dan doe je al gek genoeg.’