Als ik aan mijn lagere schooltijd denk, gaat dat vreemd genoeg altijd gepaard met het element water. Niet zozeer omdat het in mijn beleving altijd regende als ik naar school liep. Ook niet door de zwemles, die maar één schooljaar een uurtje per week was, maar aanvoelde als een jarenlange Lees meer…
Alsof het zo afgesproken is, zit iedereen op de plaats, die hem of haar twintig jaar geleden ook toebedeeld werd. Het veelvuldig geritsel van de bladeren, de geur van cortisol en één storende bibberende tak verraadt dat niet iedereen zo kalm is, als uiterlijk lijkt. Ik krab eens onder mijn Lees meer…
Dauw dringt door de dunne stof van mijn jurk. Het belooft de laatste koelte van deze dag te worden, dus probeer ik ervan te genieten. Mijn blote tenen wiebelen nog onwennig in de vroege ochtendbries. Ze krijgen te weinig vrijheid, daar moet ik echt wat aan gaan doen. Over mijn Lees meer…
Er ligt een grote uitdaging voor hem op wacht. Ik heb Mien namelijk uitgenodigd om een Mienloze column te schrijven. Dat vindt ie knap lastig. Daarom heeft hij besloten om mijn hulp in te schakelen. De hulp van een expert, want hij gaat niet voor minder. Iemand die hij al Lees meer…
“Wanneer spreken we af?” “Woensdag?” “Wat zullen we dan gaan doen?” “Misschien kunnen we eens lekker niksen?” “Niksen? Wat bedoel je?” Nog steeds verbaast het mij dat het meest belangrijke werkwoord in onze taal nog zo onbegrepen is. Wanneer je diepe dalen gekend hebt, kan men toppen pas waarderen. Dat Lees meer…
