Het lukt me niet om me los te scheuren van de stoel en achter hem aan te lopen. Liever laat ik hem over aan de verpleging, laat hun hem eerst maar kalmeren. Of vastsnoeren. Of plat spuiten. Of in coma slaan, voor mijn part. Wat moet ik hier nou weer Lees meer…
Met snelle bewegingen fatsoeneer ik mijn haar voor de spiegel en trek mijn rode pumps aan. Hij houdt er niet van, ze staan hoerig, zegt hij. Ze zitten echt beroerd en ik draag ze alleen op dagen dat ik bij hem op visite ga. ‘Ik ga hoor,’ zeg ik, terwijl Lees meer…
‘Mijnheer, ze hebben me gestuurd voor een plintentrapje. Ben ik dan bij u aan het juiste adres?’ Niet eerder is dit me overkomen. Niet eerder stond er een jongeman naast mijn werkbank om persoonlijk een plintentrapje op te halen. Ik maak dit soort trapjes al vijftig jaar, nog nooit is Lees meer…
Beste Kerstman, Niet eerder heb ik de moeite genomen om u te schrijven. Zelfs niet toen ik nog jong was. Mijn vader zei dat ik er te ongelovig voor was, ik zou het eerder te realistisch hebben genoemd. Heus, ik zag echt wel dat bij vriendjes thuis op kerstochtend cadeautjes Lees meer…
Angelo kijkt gebiologeerd naar de hand die voor hem op het werkblad ligt. Hij is volledig gefixeerd en maakt niet de minste beweging. De arm die er aan vastzit, daarentegen, trilt. Het is een bizar gezicht, de stille hand aan de trillende arm. Het zachte kermen van de eigenaar dringt Lees meer…
