Die middag gaat de telefoon
ik neem hem op
en hoor een goede bekende aan de andere kant
geforceerd vraagt de stem hoe het gaat
ik vertel dat mijn vrouw op bed ligt met migraine
mijn dochter ziek op de bank O, klinkt de stem
en hoe is het dan met jou
ik vertel dat het niet zo goed gaat
wederom klinkt er O
er valt even een pauze
er wordt zeker nagedacht
Dan begint de stem te verhalen
over dat zij op vakantie zijn geweest
een lekkere vakantie
en dus goed was bevallen
er uitgerust van zijn teruggekomen
wederom wordt het even stil
Dan gaat de stem verder
nou goed jou gesproken te hebben
ik bel jou van de week wel weer
heeft diegene wel geluisterd
of is die het alweer vergeten
wat ik heb verteld
Diegene had ook kunnen vragen
of wij hulp nodig hebben
of was dit om alleen maar te vertellen
dat zij het leuk hebben gehad
was de vraag alleen maar een formaliteit
vraag dan liever niets
Stel geen vragen, waar jij geen antwoord op wilt
deze “semi” interesse, zit ik niet op te wachten
bij deze dus: Bedankt voor niets!
maar laat het in het vervolg
maar lekker achterwege
4 reacties
Dees · 17 januari 2008 op 12:55
Als ik héél eerlijk mag zijn, de ik in het verhaal komt niet persé sympathieker over dan de persoon aan de andere kant van de lijn.
Mja, dat is te inhoudelijk.
Het staccatoschrijven kan een enkele keer wel, bijvoorbeeld als ook daadwerkelijk elke zin een separate lading heeft. In dit stukje is dat niet het geval en vind ik de vorm ongelukkig gekozen.
arta · 17 januari 2008 op 20:46
Ik ben het met Dees eens! (al kan zij het mooier onder woorden brengen dan ik!)
🙂
pally · 18 januari 2008 op 16:20
Eigenlijk vind ik dit een gesprek optekenen, Tristan. Genoeg inhoud om er eventueel een column van te maken, maar dan moet er wel iets mee gebeuren.
groet van Pally
SIMBA · 19 januari 2008 op 05:22
Heb jij een bepaalde reden waarom je voor deze vorm kiest,die afgekapte zinnen?
Ik vind een tekst zonder punten en komma’s niet lekker lezen terwijl de boodschap me wel aanspreekt, maar nu niet lekker uit de verf komt.