U dacht dat Befehl ist Befehl niet meer gold in het leger? Twee onderofficieren deden zondag in het tv-programma ZEMBLA een militair zakboekje open over een zak van een officier die deze drie beruchte Duitse woorden nog steeds bezigt. Het ruft in zijn ransel. Het gebeurde in Uruzgan, Afghanistan, waar we vrede zeggen te brengen. De militairen zijn, terecht, bezorgd over soldaten die in de toekomst tijdens vredesmissies aan deze Befehlshaber (hij is naar eigen zeggen van Duitse afkomst) overgeleverd zijn. Die compagniescommandant was toen kapitein en is nu majoor, een hoofdofficier dus.
Het peloton waarvan deze twee militairen deel uitmaakten zei in september 2008, dat ze meer tijd nodig hadden om een gevaarlijke opdracht voor te bereiden. Dit zinde hun commandant niet.
Die zei: ‘De moeder van mijn moeder is Duits. Ik ben een Pruisische leider en bij mij ist Befehl ist Befehl. En mij interesseert het niet wie hier sneuvelt, jij, jij of jij. Je lichaam gaat terug naar Nederland en we gaan door met de opdracht.’
Deze PL (= Pruisische Leider, voor u op verkeerde gedachten komt en hem per ongeluk misschien beledigt) heeft een adelaar als tattoo op zijn bovenarm. U weet wel, zo’n vogel waar Pruisen en andere Duitse volksgenoten in de jaren ‘30 en ‘40 zo trots op waren. Kortom: een ijzervreter. Hij vindt: een soldaat is gehoorzaam, doet wat hem opgedragen wordt, doet niet wat hem verboden wordt, denkt niet, vraagt niet, twijfelt niet, aarzelt niet, maar zwijgt en gehoorzaamt. Blind. Zo nodig tot de dood erop volgt. Van de vijand of van zichzelf. Punt uit.
Terwijl ik dit schrijf, hoor ik mezelf 44 jaar geleden verklaren dat ik niet meedoe. Een batterij autoriteiten, burgers en militairen, trachtte mij, uiteraard tevergeefs, over te halen. Ik overwon mijn angst voor autoriteiten. Die twee militairen overwonnen, door die Pruis te ontmaskeren, ook hun angst. Ze verdienen een eremedaille. En die Pruis? Aan het ijzeren kruis met hem!
6 reacties
Avalanche · 26 januari 2010 op 08:24
De betreffende aflevering heb ik niet gezien en ik kan dus ook niet beoordelen waarom deze man ontmaskering verdient. Aanknopingspunten daarvoor vond ik niet, in jouw column. Is het omdat de bewuste man Duits bloed heeft, Duitste uitdrukkingen gebruikt of omdat hij tegen zijn manschappen zegt dat degene die sneuvelt teruggaat naar NL?
Dees · 26 januari 2010 op 09:32
ZEMBLA heb ik niet gezien, wel heb ik hierover gelezen. Dat ‘het kan me niet schelen wie hier sneuvelt’, huiveringwekkend. Psychopaten en het leger, enge combi. Al heeft dat met Pruis niets te maken, of zou je echt Pruis moeten zijn om kennis te maken met de kampbeul in jezelf? Doubt it.
DriekOplopers · 26 januari 2010 op 15:42
Deze column vertelt slechts de halve waarheid.
De militairen in kwestie hadden als opdracht, een post van de Taliban aan te vallen. Dat is in een oorlogssituatie een heel normale opdracht, die niet buitensporig gevaarlijk is (militair, immers, is nu eenmaal een minder veilig beroep dan banketbakker op kantoorbediende). Maar de heren wilden liever een dagje wachten. Pas toen werden ze uitgekafferd.
In het leger dienen bevelen gewoon te worden opgevolgd. Meteen, en zonder een dagje brainstormen. Doen wat een meerdere zegt, dat is de core-business van de militair. Als je daar niet mee kunt leven, moet je niet in het leger gaan. Ingewikkelder is het niet.
De enige uitzondering is, dat militairen moeten weigeren om opdrachten uit te voeren die strijdig zijn met het oorlogsrecht. Zoals het uitmoorden van weerloze burgers of het ombrengen van tegenstanders die zich al hadden overgegeven. Maar dat was hier dus niet aan de orde.
Dat de opdrachten [b]na de aanvankelijke weigering[/b] op een nogal vervelende manier werden herhaald: tsja, dat is denk ik een beetje de cultuur in het leger. Maar had men dan moeten vragen of de weigerachtige militairen alstjeblieft eventueel zo vriendelijk zouden willen zijn etc etc etc?
Niet de bevelhebber dient gestraft te worden, maar de weigerachtige militairen.
En ja, ik heb makkelijk praten vanuit mijn bureaustoel. Maar dat doet niets af aan mijn gelijk. Iemand die vrijwillig in het leger gaat weet waar ‘ie aan begint: hij kiest (in ruil voor een bijzonder goed salaris plus dito scholingsmogelijkheden) voor een levensgevaarlijk beroep, en hij dient zich te houden aan de regels in het leger, die inderdaad gestoeld zijn op een strenge hierarchie en de plicht om meteen te gehoorzamen aan meerderen. Oók als dat dan opeens vervelend of gevaarlijk wordt. Dat is nu eenmaal het vak waarvoor je dan hebt gekozen.
Chucky · 26 januari 2010 op 18:50
Ben het 100% met je eens Driek. Je weet waar je voor kiest, net als dat zou zijn als je politieagent of brandweerman zou worden. Dit zijn nu eenmaal beroepen met een bepaald risico. Als je daar niet tegen kan moet je maar paperclips gaan tellen ofzo 😉
JanBontje · 28 januari 2010 op 16:09
Driek, je zit er volgens mij VOLKOMEN naast.
1. Het NL leger is helemaal niet op oorlogsmissie, maar op vredesmissie. Dat is een kardinaal verschil! Hun taak is niet oorlogvoeren maar de vrede handhaven. Dat is moeilijk, zeker, maart daar is juist géén adelaarsautoritairisme bij nodig.
2. Er was geen enkele reden om DIRECT aan te vallen, er was tijd genoeg voor bezinning en overleg, dus het was bullshit van die adelaarfanaat met zijn Pruisische mentaliteit om te smeerlappen met zo’n achterlijk “Befehl ist Befehl”. We hebben onlangs 65 jaar bevrijding van Auschwitz herdacht en ik hoop dat we genoeg hebben van Befehl ist Befehl.
3. Kennelijk heb je de uitzending niet gezien want je gaat volkomen voorbij aan de feiten. Kijk maar bij uitzendiggemist.nl
4. De twee mannen zijn uitstekende militairen (in de betekenis die NL en de VN daar bijv. aan stellen.) Het zijn beslist geen watjes, zij hebben terecht die PL (nee, Pruisisch Legerleider) gewezen op zijn fout.
(5. Ik ben niet boos op jou, maar op die PL!)
JanBontje · 28 januari 2010 op 16:10
Nee, maar die PL deed dat zelf…