Ik zoek je, je bent onvindbaar
Je staat voor me, ik zie je niet
Mijn gevoelens liggen op de tafel
Ik praat, je hoort, maar luister niet Ik probeer, je waardeert niet
Ik protesteer, nee wacht ik zeur
Ik doe, het wordt niet opgemerkt
Ik geef me bloot, je neemt me
Ik loop, je loopt niet mee
Wachten op je doe ik al
De feiten zijn aanwezig
Ik wijs je de uitgang naar binnen
Ik sta stil, jij springt
Ik zwem, jij duwt me kopje onder
Ik zucht, jij blaast terug
Ik vervel, je merkt het niet
Ik bloed, het laat je koud
Weggaan zal ik
Verlaten kan ik niet
Ik vertrek, maar ben allang vertrokken
10 reacties
melady · 2 juni 2005 op 13:13
Een aandoenlijk gedichtje
wichtje
maar maar maar
en dat klinkt raar
het geeft nix
maar dit is columnX
http://www.gedichten-freaks.nl/gedichten.asp
KingArthur · 2 juni 2005 op 13:20
Ik kan dit wel waarderen waar anderen mogelijk een candlelight gevoel bij kunnen krijgen. Je zegt dat je vertrekt maar ben je werkelijk al vertrokken?
‘De feiten zijn aanwezig’ is voor mij de enige zin die ik niet volledig kan plaatsen dat vind ik wat jammer maar kan natuurlijk aan mijn begrip liggen.
Dees · 2 juni 2005 op 13:30
En zo kom ik weer terecht bij Hans Lodeizen die me sterk deed denken aan waar jij eindigt:
[quote]je hebt me alleen gelaten
maar ik heb het je allang vergeven[/quote]
Het zijne vind ik overigens wel mooier…
Mosje · 2 juni 2005 op 17:55
[quote]maar dit is columX[/quote]Melady, als jij op haarscherpe wijze, en zodanig dat iedereen het met je eens is, de grenzen kunt aangeven tussen een essay, een column, een verhaal, en een gedicht, dan ben ik het eens met je commentaar.
KawaSutra · 2 juni 2005 op 21:49
Bij de reacties op je eerste verhaal stond een advies om er een gedicht van te maken. Eerlijk gezegd vond ik je eerste column meer poëtisch dan dit gedicht. Bij poëzie denk ik aan vloeiende zinnen en een bepaalde cadans. Ik zou zeggen: ga door met de wijze waarop je begonnen was.
Overigens begrijp ik wel je boodschap; die komt wat mij betreft duidelijk over. De levensles is vaak hard. 🙂
melady · 3 juni 2005 op 01:00
Mosje..ik ben blond en daaron hou ik van je zeg maar
Wright · 3 juni 2005 op 08:13
[quote]Mosje..ik ben blond en daaron hou ik van je zeg maar[/quote]
Het kan aan mij liggen, maar in de reacties wordt momenteel het excuus ‘na een borrel op geschreven’, vaak aangevoerd.
Wat is jouw excuus, melady?:-D
Groet Wright, (stomdronken)
melady · 4 juni 2005 op 00:30
[quote]Melady, als jij op haarscherpe wijze, en zodanig dat iedereen het met je eens is, de grenzen kunt aangeven tussen een essay, een column, een verhaal, en een gedicht, dan ben ik het eens met je commentaar.[/quote]
Mosjelief, als jij op haarscherpe wijze en zodanig, dat iedereeen het met je eens is, de grenzen kunt aangeven tussen liefde en haat, tussen hoop en wanhoop,tussen oorlog en vrede in je ziel dan pas kun je het eens zijn met mijn commentaar.
Van Mosjes
zijn er bosjes
geen struiken of bomen
waar menigeen van dromen
maar waar je mee kan bomen
het blijven dromen
het zal er niet van komen
of wel?
het is een spel.
Niks stomdronken geleuter Wright…gewoon een beetje aangedaan.
[quote]Weggaan zal ik verlaten kan ik niet
Ik vertrek, maar ben allang vertrokken[/quote] 😀
Ik ga
Shitonya · 5 juni 2005 op 12:21
Mooi gedicht. Een stel dat om elkaar heen leeft waarbij de jongen uiteindelijk bij haar weg gaat, maar haar niet kan verlaten: ze zal altijd in zijn herinnering blijven ( zoiets gok ik)
Mooi verwoord
bert · 12 juni 2005 op 09:39
[quote]Ik geef me bloot, je neemt me[/quote]
Als ik jou was zou ik me genomen voelen.
Best een mooi gedicht. Iets meer aandacht voor de plaats van de leestekens en het ritme in de zinnen en het leest nog lekkerder weg. 🙂