Dit weekend had ik een feestje. Een feestje waar ik al enige tijd naar uitkeek. Een techno feest. Heerlijk tot in de vroege uurtjes dansen. En dat broodje nuchter. Dat houdt in dat ik geen enkele druppel alcohol, geestverruimend pilletje, lijntje poeder of spuitje heroïne neem.
Ik was namelijk ook de BOB. Voor mij is dat geen probleem aangezien ik alcohol niet zo lekker vind en andere mindspacing middelen niet wil proberen. Wel moet ik bekennen dat ik af en toe een blowtje rook, dat is mijn enige zonde. Maar goed, feestje dus. Samen met vriendinnen die wel wat ‘medicijnen’ gebruiken, gingen wij naar het feest.
Voor een dergelijk feest wordt er eerst speciaal ‘pillen’ inkopen gedaan. Je weet immers dat er geslikt gaat worden en daar horen de nodige effecten bij. We kopen lolly’s omdat je dan je kaken minder op elkaar kan doen en heb je de volgende dag minder spierpijn. Ook kopen we fruit omdat je niet meer goed kan kauwen en fruit is zacht.
Vervolgens op naar het feest.
Nu heb ik nog nooit een pilletje gebruikt, maar als ik zo om me heen kijk daar dan wordt de motivatie om het niet te doen alleen maar groter. Continue kaakbewegingen, dichte ogen, giga pupillen, rare ‘dans’bewegingen en nog vreemdere uitspraken. Tja klinkt aanlokkelijk he?
Als ik die mensen zo zie en ja je herkent ze meteen, dan denk ik: waarom? En wat nog erger is, is de kater de volgende dag. Al je endorfine, de stof in je hersenen waar je gelukkig van wordt, is dan op. Die heb je de avond ervoor allemaal opgemaakt, enorm inhalig en hebzuchtig eigenlijk. En de volgende dag zit jij met de kater, depri ben je dan. Er is werkelijk geen enkel minuscuul stofje nog aanwezig in je versufte hersenpan. Niets meer waar je vrolijk van wordt, geen enkele trigger die gevolgd word door een gevoel van geluk, want je endorfine is op. Vervolgens heb je een week nodig om de voorraad weer aan te vullen zoals die was. Maar er zijn natuurlijk niet alleen maar dieptepunten en nadelen aan pillen slikken.
Men neme één, een half of een kwart pilletje. Wacht een half uur tot drie kwartier en de werking begint. Van onder tot boven voel je je warm worden en dit voelt lekker!
Vervolgens word je gelukkig. State of total happiness. De wereld is mooi, de mensen zijn mooi, je houdt van iedereen en je wilt je vriendinnen omhelzen en zeggen dat je ze zo leuk vindt. Dit effect houdt ongeveer een uurtje aan. Ze zeggen twee tot zes uur, maar dat heb ik nog niet meegemaakt, maar misschien is dat alleen als je er drie tegelijk inneemt. Is geen tip trouwens.
Na dat uurtje begint de kater, dus als je nog op het feestje bent, is het tijd voor de volgende. Zo ga je door tot je er een aantal achter de kiezen heb en alleen nog maar onverstaanbaar kan mompelen. Heerlijk zo’n XTC pil!
Owja vanaf het begin van inname kan je best misselijk worden, dit kan leiden tot braken, je kaken gaan zeer doen zoals eerder vermeld en die droge mond treedt in dit stadium ook op.
De neiging om een pilletje te slikken is er nooit echt geweest, nu is deze zelfs helemaal weg en is er een licht antipathie ontstaan en rest mij de vraag of ik ooit nog naar zo’n feest zal gaan.

Categorieën: Algemeen

9 reacties

arta · 24 februari 2009 op 17:54

De draad van dit verhaal loopt niet helemaal lekker. Je houdt enorm van technofeestjes (waarvan je zegt te weten dat er stevig gebruikt wordt). Vervolgens ben je antipil, dan weer pro en dan is er eigenlijk niks aan, aan zo’n feestje… Mij ben je kwijt. :eh:

Marley_jane · 24 februari 2009 op 20:02

Ik ben inderdaad aan het twijfelen of ik deze feesten in het vervolg nog ga bezoeken, maar ik ben niet pro pil, de dingen die ik als positief bestempel zijn sarcastisch bedoeld, kwam niet over dus?

Mosje · 24 februari 2009 op 21:20

Met sarcasme of ironie schrijven is erg moeilijk, en nee, het komt niet goed uit de verf.
Als je het wilt moet je veel oefenen, en veel schrijven. Als je iets vertelt, heb je lichaamstaal om je te ondersteunen, maar schrijvend moet je het met woorden doen.

pally · 24 februari 2009 op 21:46

Je zegt eerst nog nooit pillen te hebben gebruikt. Vervolgens beschrijf je precies hoe het voelt.
Daar begrijp ik niks van…

Groet van Pally

doemaar88 · 25 februari 2009 op 00:09

Ook boven mijn hoofd hangt een groot vraagteken… Beetje dubbel, je was toch wel nuchter toen je het schreef, he 😀

maurick · 25 februari 2009 op 00:34

Je had het beter uit de verf kunnen laten komen door wat meer structuur in je verhaal te leggen.
Nu spring je van de hak op de tak, en daarbij raakt de lezer zijn interesse kwijt.

Misschien een structureel pilletje?

Succes 😀

KawaSutra · 25 februari 2009 op 01:36

Vaag of niet, je hebt mij weer wat geleerd over zaken waar ik mij altijd verre van gehouden heb maar mijn kinderen misschien niet. Dat was in ieder geval voor mij verhelderend, dank daarvoor.

Marley_jane · 25 februari 2009 op 08:22

Bedankt voor de tips!
En ja ik was nuchter en ik weet dit van vriendinnen die het gebruiken, die hebben me het uitgelegd.

Mien · 25 februari 2009 op 10:42

Je hoeft geen gebruiker te zijn om ervaringen van anderen te verwoorden.
Ik vind het wel frapant dat de staat van verwarring die door pilletjes ontstaat terug komt in het beschrijven van de uitwerking in je column.

Dat kan bijna geen toeval zijn. Het is slechts een kruising van wegen.

Ik vind dat je een goede beschrijving geeft van jouw ambivalente gevoel ten aanzien van het gebruik van ‘medicijnen’. Dat is knap. Zeker gezien de reacties, want die onderschrijven dit alleen maar.

Het lezen van jouw column riep bij mij overigens associaties op met andere soorten van roes.
De carnavalsroes, de verliefdheidsroes, de vermoeidheidsroes en de dronkenzijnvanietsroes (zonder alcohol) … allemaal euforische gewaarwordingen die je moet koesteren. Zo vaak komen ze namelijk niet voor.

Mien

Geef een reactie

Avatar plaatshouder