Bevredigende briefwisseling

Tom weet het. Dit was echt de laatste keer!
Ik zweef de dag door,
Keer op keer beleef ik onze vrijpartij op de overloop, tot in detail opnieuw.
Ik twijfel eraan of ik Bas op de hoogte moet brengen. Ik zou niet weten hoe hij zal reageren.
Mijn besluit staat vast. Ik zeg niets.
Ieder mens heeft zo z`n geheimen, denk ik maar.
Op hoop van zegen dat de buurman, die ons gehoord heeft, z`n snavel houdt.
We gaan mailen, hebben we afgesproken.
Eerst moet ik uitvinden hoe dat werkt met die persoonlijke mailadressen.
Het is gelukt en de volgende dag heb ik m`n eerste bericht binnen.
Met kloppend hart lees ik hoe Tom zijn gevoelens beschrijft.
Nooit gedacht dat hij zo erotisch kan schrijven.
Ik verbaas me over het feit dat ik zeer opgewonden raak bij het lezen van zijn liefdesverklaringen.
Ik ben ontroerd hoe onze reünie hem geraakt heeft.
Zijn woorden beroeren elk deel van m`n lichaam.
Elke dag sjees ik, na mijn werk, naar huis om te kijken of er “iets”is.

Hoe vaak heb ik schande gesproken over verboden liefdes.
Nu zit ik, tot over m`n oren verliefd, zelf te wachten op zijn virtuele strelingen, tongzoenen en prikkelende beschrijvingen van al mijn gevoelige plekjes.
Al schrijvende laat ik me gaan.
Mijn tong komt op plekjes van zijn goddelijke lichaam die ik in werkelijkheid waarschijnlijk nooit met m`n tong zou verkennen. Maar het typt zo lekker weg. Opwindend en héérlijk smakeloos.

Mijn eigen schrijfsels winden me open geven me het gevoel alsof ik naakt voor het kamerraam staat.
Als iemand me ooit verteld had dat je virtueel je hoogtepunt kunt bereiken, had ik hem of haar heel hard uitgelachen. Ik weet nu dat het kan.
Ik ben niet in staat om een eind te maken aan onze bevredigende briefwisseling.

En wat steekt er voor kwaad in, elkaar wat lieve woordjes toe te vertouwen?
Voor wie ligt wáár de grens?
Woorden… Een vorm van vreemdgaan? Dan is opgewonden worden van een pornofilm/boek ook een vorm van vreemdgaan zeker?
“Dit is kop in het zand steken, Iris”.
Het móet stoppen!
Ik dwing mezelf een tijdje niet te mailen.
Dan ineens dat onheilspellende berichtje:
“Iris,we moéten afspreken!Ik moet je iets zéér belangrijks vertellen!”
Kus, Tom.