Bij Jezus??

Wanneer wij, na een lange dag, even lekker onderuitgezakt op de bank zitten heeft mijn dochter van 5 wat vragen over de kerstman. Of anders gezegd: de cadeautjes onder de boom. Om haar maar meteen te ontnuchteren begin ik mijn verhaal dat de kerstman in Nederland niet bestaat. De cadeautjes onder de boom legt mama neer maar verder doen wij daar niet aan dus zijn we gauw uitgekletst.
“Maar waarom vieren we dan kerstmis” vraagt ze verbaast??
“Met kerstmis is het kindje Jezus geboren en dat vieren wij dan ieder jaar.”
Nou daar moest ze even over nadenken maar had daar al gauw weer een verklaring voor. ” Mam, heb jij daar dan gewerkt??, bij Jezus??”

Heel even denk ik dat ik in deze vraag blijf, stel je voor zeg. Dat je als kraamverpleegster, zoals ik, tussen de os en de ezel moet kramen bij een kindje dat in een bedje van stro ligt en alleen maar een laken omgewikkeld heeft.
Niks pampers indicatieluiers, niks borstkolf om de voeding meer op gang te helpen, extra bijvoeding bij de hand, fingerfeeding, cupfeeding en graag een Avent fles alvast in huis,niks beschuit met muisjes, alleen een koude afgelegen stal.

Dochterlief begrijpt mijn humor nog steeds niet dus leg ik maar even uit dat het kindje Jezus inmiddels wel een hele grote man geworden is, die zelfs alweer is overleden. Hoe hij is overleden laten we maar even in het midden, voor de gezelligheid.

“Maar waarom vieren we dan kerstmis?? Dat hoeft dan toch niet meer??”
“Lieverd, Jezus was de zoon van God en ook van Jozef en Maria en ieder jaar vieren we weer zijn geboorte dag.”
“O, dus net zo als ik een kindje ben van jou en Paco maar ook van papa?? En ik ben toch ook een beetje het kindje van je vriendin Truus??”
“Tuurlijk lieverd, zoiets”.
” Maar waarom zetten jullie bij mijn verjaardag dan geen kerstboom neer?? en ziet Jezus zijn papa nog wel?? “
Het verhaal ging een heel andere kant op en werd eigenlijk te moeilijk om uit te leggen.
Gelukkig vond ze zelf haar antwoorden, want ineens bedacht ze dat Jezus dood is en dan in de hemel is bij alle sterren.
Volgens haar is het daar heel erg leuk dus Jezus had dan vast een leuke verjaardag.

“Zo is het”, beaamde ik maar zelf was ze nog niet helemaal zeker van alles.
“Ga je morgen weer werken??”, vroeg ze ineens.
Ja helaas ,deze kerst zit ik er weer aan vast maar voor haar geen probleem.
” Zit je bij een jongentjes of een meisjesbaby?”
Dit gegeven blijkt bij mij thuis altijd heel belangrijk te zijn. Deze keer zit ik, na vele meisjes gezien te hebben, bij een jongetje.

Toen wist ze het zeker, “dat is dan ook een kerstkindje en heet hij Jezus”??