Ik hoor erbij, bij de elite van de agendanerds.
Ik heb nu ook zo’n ding. Zo een met een pennetje en een tutshskrien.
Als ik een verkeerd tekentje aantutsh krijg ik een bliepje wat lijkt op dat van een wekkerradio, maar minder hard. Het doet mij enigszins denken aan de hond van Pavlov. Die begon te kwijlen als hij een belletje hoorde.
Ik kwijl inmiddels ook bij dat bliepje, sterker nog het schuim staat om mijn mondhoeken.
Hoe meer ik tutsh hoe meer bliepjes, gek word ik ervan.
Ik begin zo langzamerhand een bliep en tutshfobie te ontwikkelen. Ik wilde een gehaktbal ontdooien in de magnetron, dat waren acht bliepjes.
Mijn GSM, hetzelfde verhaal. Naar huis bellen zijn dertien bliepjes inclusief ontgrendelen en de toets verbinden. Gelukkig zit er een functie op mijn mobieltje waarmee ik deze bliepjes uit kan zetten, maar om die functie te activeren gaan er meer dan tien bliepjes aan vooraf, tenminste als je de snelkeuzetoetsen niet weet te vinden. De eierwekker oftewel mijn horloge heeft negen bliepjes nodig om de minuten in te stellen. Had ik van een zacht gekookt ei gehouden waren het minder bliepjes geweest.

Ik begin de mening te ontwikkelen dat Pavlov’s hond nog een luizenleven had met zijn belletje. Wat kwijl bij een belletje, nou en.
We worden rot geconditioneerd. De deurbel, de mobiele telefoon, het vaste spreekijzer, het geluidje als er een nieuwe e-mail binnenkomt.
Wel eens opgelet hoeveel mensen er terstond stilstaan als er bij een winkel het alarmbliepje afgaat, je weet dat je niets gejat hebt en toch blijf je staan.
Kent iemand de twee korte en éen lange bliep voor het radiojournaal? Ik weet dat het dan het hele uur is en er een nieuwsbulletin volgt. En toch, telkens weer kijk ik dan op die klok, gek hè? .

Ik pleit dan ook voor de blieploze zaterdagavond in navolging van de autovrije zondag.
Alleen analoge lezers hebben notie van tijd. Er word enkel nog met ouderwetse potten en pannen gekookt, misschien een wok, maar geen microwave-opwarmbliepjes meer.
Mensen praten weer met elkaar in plaats van tegen hun telefoon, face to face.
Weg met de bliepjes, weg met de tutshskrienagenda’s!!!
Dit is de eerste en tevens de laatste column die ik er op tik, Ajuus.

Categorieën: Algemeen

2 reacties

Godspeed · 28 augustus 2003 op 12:32

[quote]Mensen praten weer met elkaar in plaats van tegen hun telefoon, face to face.[/quote]

Ik vind die agendas wel een uitkomst, voor de mensen die niemand hebben om tegen te praten. Je kunt er ook een navigatie systeem aanklikken, en dan heeft die gene ook iemand om tegen te praten.

[i]Bij de volgend kruising links af.[/i]
Ik dacht eigenlijk dat ik hier naar rechts moest.
[i]Bij de volgend kruising links af.[/i]
Nou, ik ga rechts.
[i]Herberekenen route.[/i]
Nu ben je stil, he?
[i]Bij de volgend gelegenheid draaien en dan rechtdoor.[/i]
Oke, jij je zin

GPS groeten uit Limburg

Godspeed
:pint:

Kees · 29 augustus 2003 op 21:15

T.k., z.g.a.n. tutshskrienagenda 🙂

Het eerste dat ik doe zodra ik iets met knopjes koop: geluidje uit. Kan het niet, komt de gereedschapskist boven tafel. Draadje van de speaker doormidden, opgelost. Serieus.
Laura kreeg tijdens de vakantie een bellenblaas-pistool-op-een-batterijtje. Steekt ze dat ding aan, gaat er toch een auto-alarm af! Het hele bungalowpark in paniek de zee in. Maar pappa heeft altijd gereedschap mee op vakantie ; moet ook wel als je vakantie is zoals die van ons meestal zijn!

Erg goede column, Martijn. Nu nog de andere 98 lezen die je afgelopen week hebt geplaatst.

Gr, Kees

Geef een reactie

Avatar plaatshouder