Als iedere ochtend, fietste ik die donkere winterochtend over de stille beemterweg naar school. Ik puberde volop. Praatte stoer over meisjes bij vrienden. Kreeg rode wangen als anderen over mijn verliefdheden spraken en wist niet waarom ik ’s nachts zo wanhopig woelde in mijn bed. In mijn slaap gingen vreemde en vaak natte dromen vooraf aan onbegrepen hoogtepunten en fantasieën. Mijn gereformeerde omgeving bood geen antwoord op mijn verlegen vragen. Verbeten trapte ik door de ochtend koude. Ik hoorde ergens het vertrouwde geluid van een melkmachine. Boeren waren altijd vroeg op. De boerderij waar ik langs fietste was nog in donker gehuld op een raam op de verdieping na. Ongemerkt keek ik omhoog. Tot mijn schrik zag ik mijn vleesgeworden droom. Volledig naakt rekte de jonge boerin zich voor het verlichtte raam uit. Niet beseffend dat ze gezien werd. Ik viel van mijn fiets en bezeerde mijn hand. Mijn schooltas schoot weg van onder de snelbinder. Wat vond ik haar mooi. Haar lichaam, haar borsten, bleven op mijn netvlies hangen. Ik weet niet hoe lang ik daar gestaan heb, wel dat ik te laat op school kwam. Ik weet niet hoe vaak ik de weken erna daar gestaan heb, wel dat ik haar nooit weer gezien heb. Mijn dromen kregen een andere invulling. Nu, meer dan twintig jaar later kijk ik nog vaak met gesloten ogen naar mijn eerste borsten. De beste borsten in mijn herinnering, twee boerinnenborsten.
Josef Borat
5 reacties
FatTree · 9 juli 2008 op 12:48
Zeker niet onverdienstelijk geschreven stukje, alleen mis ik een beetje het ‘wat moet ik ermee’.
Leuk uiteraard dat je je ervaringen deelt, maar eerlijk gezegd verwacht ik dat een column opinierend is, of in ieder geval een duidelijke clou heeft waar over na gedacht kan worden of om gelachen kan worden ofzo.
De clou hiervan is dat jij nog vaak denkt aan boerinnenborsten, niet echt iets waar ik iets meer kan dus.
Ik bedoel de bovenstaande kritiek uiteraard positief, ik hoop namelijk dat als je een volgend stukje schrijf met een duidelijk doel, gecombineerd met de fijne schrijfstijl die je al bezit, er een topcolumn uitkomt!
GR, Fattree
Dees · 10 juli 2008 op 19:37
Prachtig. Mooie, kleine, grootse herinnering en naar behoren opgeschreven. Erg mooi, erg leuk geschreven, helemaal goed.
(alleen de ondertekening zou ik persoonlijk weghalen, vind ik net een beetje gerefo, ofzo ;-))
Troy · 10 juli 2008 op 20:16
@Fattree[quote]Eerlijk gezegd verwacht ik dat een column opinierend is, of in ieder geval een duidelijke clou heeft waar over na gedacht kan worden of om gelachen kan worden ofzo.[/quote]
Hier ben ik het dus helemaal niet mee eens. Een column is alles behalve gebonden aan een bepaalde opinie. Een opinie column is niet veel meer dan een genre waarin je een column kunt gieten.
Bovenstaande column geeft een inkijkje in een bepaalde gedachtenwereld. Het is persoonsgebonden en anekdotisch, maar dat neemt niet weg dat genoeg mensen zich met weinig moeite in zullen kunnen leven in de tekst. In tegendeel.
Persoonlijk vind ik hem geweldig. De titel, de korte treffende beschrijvingen; helemaal goed. Duizend keer liever dit dan de zoveelste columns met een opinie die me door mijn strot wordt gestouwd. Een opinie vorm ik liever zelf dan dat ik hem lees. Als ik lees verkies ik toch de gedachte aan boerinnenborsten. Ondanks het feit dat ik persoonlijk liever naar de Hema ga. Spitsuren vermijdend, dat wel 😉
joseph · 12 juli 2008 op 21:11
Wel, ik moet zeggen dat de wijze waarop je ‘kritiek’ levert als een warm bad op me overkomt. Dankjewel.
Zoals je gezien hebt behoor ik tot de categorie beginners, en een opbouwende aanwijzing als deze is me zeer welkom. Mijn boodschap was eigenlijk “verwondering zit soms onverwachts in een klein hoekje, en een glimlach kan soms jaren mee” Maar ja, hoe werp je zoiets op papier? Enfin, ik heb weer stof tot denken. Ben benieuwd naar je reactie op een volgende poging van me. 😉
joseph · 12 juli 2008 op 21:15
Je maakt me nieuwsgierig. Is het niet gebruikelijk een column te onderteken? Ik zit in het beginnersstadium dus durf deze onbevangen vraag nog te stellen :lach: