Briefjes Buisiness

Buonas noches eenzame mensen welke zich totaal onjuist geplaatst voelen in deze maatschappij waar groepsactiviteiten centraal staan (kijk maar naar de terroristische organisaties, hoe meer (of minder) zielen, hoe meer vreugd! Aangezien het weer een geruime tijd geleden is dat ik de wereld vanuit de ogen van een 16-jarige, ondergewaardeerde puber die het niet eens is met de gang van zaken in deze onuitstaanbare samenleving op papier heb gezet dacht ik “laat ik die kinders weer eens een plezier doen” Ja, soms denk ik zelfs aan anderen! Kan je het je voorstellen?

Afgelopen 2 weken… Tjah, gewerkt he, maar ne, helaas, het voelde incompleet! Mijn meest geliefde Staelduinsebosser, de weledelgeleerde Mevr. Suzan Sluijter, was er niet! “Examens” Ja hoor Suus, en ondertussen lig je 48 uur achter elkaar te neuken op en in de meest uiteen lopende plaatsen. Maar schroom niet, het is je goedrecht kindje

Maar echt, wat heb ik toch een touwtakketyfustering hekel aan het bedrijf waar ik mijzelf “werknemer” kan noemen. We hebben weer iets nieuws, de E-mail nieuwsbrief. Moet je weer eens een uur eerder op het werk zijn omdat er weer wordt vergaderd en voor de verandering deelde ze ons iets nieuws mee, of ik hier wel zo content mee ben is weer een ander verhaal, maar wij moeten de klanten dus vragen of ze interesse hebben in onze internet-nieuwsbrief… Mensen die aan de kassa komen zijn altijd negatief gestemd aangezien het bedrag dat afgerekent dient te worden altijd enigsinds hoger ligt dan ze in gedachten hadden, moeten wij hun gedachtegang, die hoogst waarschijnlijk gaat over de actie die ze dalijk gaan ondernemen; het nakijken van het kassabonnetje want die bitch achter de kassa heeft vast iets dubbel aangeslagen, en waarvoor? Om te vragen of ze een internet-nieuwsbrief willen ontvangen… TUURLIJK WILLEN ZE DAT NIET!! Wie wiler iedere week nou spam ontvangen van een tuincentrum dat opblaasbare kerstmannen, Party-plop vuurwerk, winterviolen en rot sierfruit verkoopt? Ik iet hoor, zelfs al worden er iedere maand 10 waardebonnen van 12,5 verloot. Dat noemt zich een bedrijf? De lootjesactie van de plaatselijke voetbalclub komt nog serieuzer over (Geeft niet Bart, het is niet erg dat je op school aan de leraren lootjes probeerde te verkopen, zo ben je nou eenmaal en dat zul je moeten leren te accepteren…LAMBAL!). Maar ieder nadeel heeft zijn voordeel, de een iets minder dan de ander, deze zelfs zeer weinig… Maar mijn mensenkennis wordt wer structureel vergroot; opeens heeft niemand internet thuis, hebben de helft van de klanten zich ingeschreven en de eerlijke mensen zeggen gewoon nee. Die paar mensen die dan wel willen voelen zich onderdrukt, puur onderdrukt omdat ze een etnische minderheid zijn. Het zijn de aardige mensen die WEL willen, de mensen die gepest zijn vroeger en nu waarschijnlijk nog gepest worden, de mensen die een bloemetjesgordijn en en teddybeer in bed hebben. En ik, ik heb medelijde met die mensen, medelijden omdat ze zich op zo’n moment gedwongen voelen om zo’n briefje in te vullen, gedwongen door mijn intimiderende blik, de scherpe vraagstelling en hun eigen geweten. Doen ze het nou voor mij onder het motto van: “Ach, dat arme kindje, dat arme kleine blonde meisje zal nog wel geen briefje hebben gehad vandaag, als we die mail krijgen dan zetten we hem wel bij spam of; we geven wel een vals e-mail adres op, ze is toch blond” Doe het dan maar niet, want ik krijg géén bonus per ingevuld briefje! I can’t help it, ik voel me net zo lullig als jullie! Oke, er is 1 volk dat overstag gaat bij het horen van het woord “gratis” in het zinsdeel “u maakt iedere week kans op een gratis waardebon” en ga nu niet raar kijken, je weet dondersgoed welk volk hiermee bedoelt wordt!

Dan word ons dus ook gezegd dat we 80% van de klanten zo’n briefje aan moeten smeren. Veel mensen willen gewoon NIET wat moet ik dan doen, een dansje, liedje zingen, jongleren met kerstballen terwijl ik een ei bak in een Tefal-thermostip-pan op een butagaspitje? Want het ligt aan ons, wij brengen het verkeerd, duhuh!

De week op school ging ook weer voorbij als een Suzuki Alto bouwjaar 1978 waarvan de inhoud gelijkstaat aan het volume van de gehele familie Tokkie, die voorgetrokken wordt door een bejaarde Giethoornse beverrat met een koelkast op zijn rug, langzaam dus, heeeeel langzaam.
Maar aan iedere hel komt een eind, zo ook aan school, joepie, weekend en dit weekend was het wer feest want mijn lievelings meneer kwam langs
Vrijdag na school ging k hem ophalen en vanaf het moment dat ik hem zag verdween mijn slechte humeur weer als een frestini aardbeienijsje voor mijn neus! Zaterdag moest ik helass wel werken, maar hij was zo lief om thuis op me te wachten, is zelfs naar de stad geweest en heeft labello voor me gekocht, hoe lief kan je zijn Zondagavond moest ie weer naa huis, en ja, ik voel me klote… Nog 9 duistere nachten alleen en dn zie k j weer lieverd…

Maandag gingen Larissa en ikw eer eens baantje trekken in het zwembad; inderdaad, mensen met condooms op hun hoofd uitlachen omdat hun haar toch wel nat wordt en zwemwater overdraagbare aandoeningen ook via andere openingen het lichaam binnen kunnen dringen! Na 7 baantjes vonden w het wel genoeg en zijn we gaan chillen in de stroomversnelling. Ook hierbij heb ik Larissa weer gered van een vernedering, ze was een beetje aan het spartelen en toen kwamen er 2 oma’s langs, ik pakte haar maar snel beet en zei “Ze kan er niks aan doen, ze heeft nog gene diploma’s” Oma’s zwemden maar snel verder…verstandig!

Kinders, ik ga weer verzuipen in mijn eigen frustratie, heb maar 3 onvoldoendes op mijn rapport, goed he!
en denk er aan: “Je weet maar nooit wat je thuis te vreten krigt!”

Het ballen!
Selene ©