Brilmans die eet!

Ik weet niet of ik hem tegenwoordig nog zo mag noemen, tenslotte mag negerzoen ook niet meer, maar ik ben verzot op de moorkop. Bij de geringste aanblik van deze lekkernij loopt het water me in de mond. Als ik zou mogen, schoof ik er zo een dozijn van naar binnen. Uit stilstand. Maar dat mag ik niet, daar kan ik niet tegen. Professor Robert H. Lustig zegt dat ik de zoete baksels niet verdragen kan. En hij kan het weten; hij heeft er voor geleerd!

Een moorkop is volgens Lustig, net als alle zoete lekkernijen, uiterst ongezond. De suikers die erin zitten, met name de fructose, zijn puur vergif. En bovendien verslavend. Zoals met bijna elke drugs treedt bij geregeld gebruik gewenning op. Ons lichaam vraagt om steeds meer om eenzelfde gevoel van bevrediging te bereiken. Uiterst riskant! Een onoplettende smulkous is voor hij het doorheeft een suikerjunk. Met alle gevolgen van dien. En daarom blijf ik er van af.

Waar ik ook gek op ben en waar geen suiker inzit, is een vette klep. Gewoon zo’n lekkere bak, of zak, dat maakt niet uit, met van die goudgeel gefrituurde aardappels in onverschillig welke vorm. Als het even kan met zo’ n overheerlijke rundvleeskroket of berenklauw erbij. Alleen de gedachte al maakt me gek. Laat staan de geur. Leid mij langs een snackbar en ik wil er naar binnen. Stouwen!

Maar ik ga er niet naar binnen. Ik ben niet gek. Frituurvet is levensgevaarlijk. En dan heb ik het niet over de temperatuur maar over het consumeren ervan. Binnen de kortste keren heb je een hart- of vaatziekte, te pakken. Gegarandeerd! Nee, dank je de koekoek, ik blijf liever langer leven!

Omdat ik weet wat je beter niet eet, ik laat mij graag door de wetenschap en postbus 51 informeren, gaan ook pannenkoek, brood, pasta (dodelijke tarwe), speklap, rookworst, schouderkarbonade (vreselijk verzadigde vetzuren en antibiotica), kip (plofmiddel), supermarktspinazie (nitriet), koemelk (koemelk) en natuurlijk ongezuiverd kraanwater (insecticiden, cosmetica, geneesmiddelen, biociden, brandvertragers en nanodeeltjes) aan mijn neus voorbij. Zijdelings welteverstaan.

Voor mijn gezondheid, alhoewel het nog oppassen geblazen is met taugé, pastinaak, radijs, (antibiotica) en zoals ik al schreef nitraatrijke groenten en tarwe, ben ik voornamelijk aangewezen op akker- en gewone vruchten.

De gezonde smaakmaker

Toch hoort u mij niet klagen. Er is namelijk een geslacht onder de akkervruchten waar ik dol op ben en waar helemaal niets mis mee is. Sterker nog, de smaaksensaties die hiertoe behoren, zitten vol gezondheidsvoordelen. Dagelijkse consumptie ervan versterkt het immuunsysteem, verlaagt uw cholesterol en het risico op een hartaanval, vermindert de kans op een hersenbloeding en helpt door een krachtige antibacteriële werking bij de bestrijding van infecties. En dat is nog niet alles. Als we de Green Med Info (GMI), een internationale database van wetenschappelijke onderzoeken naar de werking van natuurlijke medicijnen, er op naslaan, komen we tot een totaal van 150 voordelen voor de gezondheid.

Het fijnste look

Hoewel de meeste soorten look (o.a. de ui, de prei en het bieslook) er voor uw gezondheid voordelige eigenschappen op na houden, slechts met de lente-ui dienen we een beetje op te passen (antibiotica), die moeten we bakken, is er één die de kroon spant. Één die alle 150 pluspunten in zich verenigt; mag ik u voorstellen… het knoflook!

Allium sativum, het bolgewas dat vermoedelijk haar oorsprong in het zuid-westen van Siberië vindt en van daaruit de hele wereld veroverde, is wat mij betreft het meest lovenswaardige kruid dat er is. Is het niet om haar vermeende sprirituele en afrodisiacale krachten of om haar medicinale werking, dan nog kunnen we het zonder aarzeling om haar culinaire waarde de hemel in prijzen. Knoflook is heerlijk!

Maar goed dat is niks nieuws. Dat wisten de Siberische nomaden 5000 jaar geleden al voordat zij de zaligheid de halve wereld over sleurde en daarmee de basis legde voor de Aziatische, de Zuid-Europese en uiteindelijk iedere zichzelf respecterende keuken.

De inheemse variant

Wat wellicht wel nieuw is, is dat wij in Nederland een ‘eigen’ knoflook hebben. Een die gewoon in ons buiten groeit en bloeit en die te herkennen is aan haar 2 tot 5 cm brede, 2 wortelstandige langwerpige bladeren die enigszins eivormig zijn, maar bovenal aan haar sterke geur. Een geur die het best te vergelijken valt met die van bieslook. Maar dan sterker.

Doordat u het gewas behalve buiten ook in de flora en fauna wet terug kunt vinden, in tabel 2 als daslook (Alium ursinum), is het ten strengste verboden het gewas uit ons gemeengoed te oogsten. Voor het daslook bent u aangewezen op een ruim gesorteerde groenteboer of -venter dan wel op thuisteelt. U moet er dus wat moeite voor doen. Maar, dat loont. Qua karakteristieken doet het daslook namelijk niets onder voor haar oosterse nicht. De smaak is zelfs iets verfijnder!

Dieet

Omdat eten tegenwoordig een zaak van leven of dood is, maar ik geen zin meer heb om het merendeel te laten staan, heb ik een dieet ontwikkeld. Het Brilmans-dieet. Een dieet waarbij ik uitga van het compenserende vermogen van de helende werking van het knof- en daslook. Volgens het maxime: eet verstandig eet met knoflook. Ik kan het u aanraden; ik ga het zelf ook doen!

Het idee is simpel. Neem bijvoorbeeld een speklap, die eten we om de dooie donder niet, veel te gevaarlijk. Leggen we dezelfde speklap op een bedje van knoflook, dan is het geen enkel probleem. Het knoflook neutraliseert de kans op hartkwalen. Evenzo zingen we ‘liever geen Kips-leverworst, maar een knoflookleverworst!’ en eten we patat niet meer met, maar met knoflooksaus, enzovoorts. Wie het eenmaal onder de knie heeft, kan lustig verder combineren: kip knoflook, pasta con aglio, broodje aioli, het is zo gek niet te bedenken of het mag.

Er is echter een nadeel aan dit dieet. Niet voor uzelf, gelukkig niet, maar voor uw omgeving. Knoflook bevat namelijk allylmethylsulfide (AMS). Een een organische zwavelverbinding met als brutoformule C4H8S, die onze ingewanden niet kunnen verteren, en daardoor in zijn geheel door het bloed worden opgenomen. Het bloed verspreidt het (AMS) vervolgens door het hele lichaam. En het lichaam scheidt het uiteindelijk uit via de longen en de huid, hetgeen gepaard gaat met een, voor anderen, onprettige geur. Voor wie zich daar daar onprettig bij voelt, is er een alternatief, het look-zonder-look, waarover meer in een volgend verhaal, voor de rest: dieet smakelijk!

PS Het volgen van het Brilmans-dieet is geheel voor eigen risico. Slechts positieve resultaten kunnen aan het dieet worden toegeschreven.