In een vorige column heb ik het een en ander te zeggen gehad over de manier waarop allochtonen worden gezien hier in Nederland. In deze column wil ik het graag hebben over een andere kant van de zaak. Een kant die ook erg belangrijk is en die wat mij betreft niet vaak genoeg kan worden benadrukt. Ik heb het nu over “Eigen verantwoordelijkheid”.
Talk is cheap. U weet dat. Ik weet dat. Maar toch wil ik het deze keer hebben over ‘woorden’. Want u staat er misschien niet bij stil, maar woorden bepalen de voortgang van uw leven! Flauw voorbeeld: zijn de gekozen woorden in deze column niet bepalend of u mij (enigszins) waardeert, mij haat of in de 2e alinea in slaap valt? Dat ik bedoel: Word is born!
Normen en waarden daar gaat het om. Het hebben van respect voor elkaar. Ik begin het te begrijpen. Wanneer ik dus onderuit gezakt op de bank naar de reclame kijk,omdat ik te lui ben om te zappen schiet ik overeind.
Professor de Roos heeft tesamen met een clubje andere rechtsgeleerden enkele maanden geleden een manifest aan Minister Donner overhandigd. De dames en heren rechters, hoogleraren, advocaten en criminologen die dit manifest hebben ondertekend spraken hun bezorgdheid uit over de waarschijnlijk toekomstige uitbreiding der bevoegdheden van politie en justitie, welke door Minister Donner in het vooruitzicht zijn gesteld omdat hiervoor een brede draagkracht onder de bevolking bestaat. Met andere woorden, de samenleving schreeuwt om een hardere aanpak en strengere straffen om de criminaliteit aan te pakken en dit clubje rechtsgeleerden vindt dat een zorgelijke ontwikkeling.
Het vreemdelingenbeleid. Een onderwerp waarop veel van de politieke partijen (alle?) momenteel punten proberen te scoren.
Over 1 ding zijn alle partijen het eens. Er moet een snellere integratie plaatsvinden. Zalm roept dat de integratie tot nu toe mislukt is. Dat allochtonen die wel geintegreerd zijn dit ondanks en niet dankzij het integratiebeleid hebben gepresteerd.
